Η απώλεια του Trevor Bolder τον προηγούμενο Μάιο, μόλις στα 62 του χρόνια, άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη σκληρή ροκ μουσική, όπως μια ματιά στο πλούσιο βιογραφικό του μπορεί να βεβαιώσει. Άφησε επίσης τους βετεράνους του σκληρού ροκ, Uriah Heep, χωρίς τον επί χρόνια μπασίστα τους και πλέον μόνο με τον Mick Box να κρατάει τη σημαία από τα 70’s. Παρόλα αυτά όμως, οι Βρετανοί συνεχίζουν απτόητοι με το “Outsider”  τον 24^ο δίσκο της πολυτάραχης καριέρας τους, με τον πιτσιρικά Dave Rimmer να  σηκώνει στις πλάτες του το βαρύ φορτίο της κληρονομιάς του Bolder.

Στο “Outsider” λοιπόν, οι Uriah Heep είναι ο εαυτός τους. Τουλάχιστον όπως αυτός ο εαυτός έχει πλέον εξελιχθεί. Συνεχίζουν να αποτελούνε δηλαδή ένα AOR/hard rock συγκρότημα με μόνο λίγες, ελάχιστες διάσπαρτες πινελιές να θυμίζουν το δαιδαλώδες, προοδευτικό, μαγευτικό, ποικιλόμορφο σκληρό ροκ των θρυλικών ιστορικών δίσκων τους. Έχοντας αυτό ως δεδομένο και μόνο έτσι μπορούμε να προσεγγίσουμε και να αξιολογήσουμε τη νέα δουλειά των Heep. Η οποία δουλειά είναι για μια ακόμα φορά αξιοπρεπής, στα ίδια επίπεδα θεωρώ με αυτά του προκατόχου της, του “Into the Wild”. Γεγονός βέβαια που από την άλλη σημαίνει πως δεν ακουμπά τη σπιρτάδα, την φρεσκάδα και τη ζωντάνια που απέπνεε το “Wake the Sleeper”, ή ακόμα περισσότερο το “Sea of Light”, όντας σαφώς πιο προβλέψιμο από τις δυο προαναφερθείσες δουλειές. Παρόλα αυτά, ανάμεσα στα έντεκα κομμάτια θα συναντήσετε ορισμένα πολύ όμορφα και πιασάρικα ρεφραίν, όπως αυτό του “One Minute”, τα πατροπαράδοτα solos του Mick Box που σε συνδυασμό με το Hammond και το εκρηκτικό παίξιμο του Russel Gilbrook προσπαθούν, και σε στιγμές δημιουργούν κιόλας, ένα ήχο που θυμίζει το “Look at Yourself”, αλλά και ορισμένες απόλυτα αξιομνημόνευτες συνθέσεις σαν τα “Speed of Sound”, “The Law”, “The Outsider” και “Looking at You”. Θα συναντήσετε όμως και άλλες τόσες που δεν έχουνε να προσφέρουνε σχεδόν τίποτα, ή που αποτυγχάνουν να σταθούν ως σύνολο και που εν τέλει δημιουργούν την εικόνα ενός μάλλον προβλέψιμου και άνισου δίσκου.      

Κατά συνέπεια το “Outsider” θα ικανοποιήσει τους φίλους των Uriah Heep,  χωρίς όμως να έχει τη δύναμη να τους συναρπάσει, ενώ φυσικά δεν πρόκειται να τους χαρίσει καινούριους οπαδούς. Ούτε φυσικά θα τα καταφέρει να σταθεί στο πέρασμα του χρόνου στο πάνω ράφι της δισκογραφίας των Uriah Heep,  παρά θα τον θυμόμαστε ως ακόμα έναν απλά καλό δίσκο ενός εκ των σπουδαιότερων και μακροβιότερων συγκροτημάτων στην ιστορία της σκληρής ροκ.