Κάνεις ποτέ δεν έχει παίξει έτσι και κανείς δεν πρόκειται να ξαναπαίξει έτσι! Τελεία και παύλα!  Και με πολύ απλά λόγια, το ντεμπούτο αυτών των θεότρελων, παρανοϊκών πιτσιρικάδων από τα Ιωάννινα είναι ίσως ότι πιο ουσιαστικά progressive έχω ακούσει εδώ και χρόνια, και τολμώ να πω πως είναι και από αγαπημένους μου δίσκους έως τώρα για τη χρονιά που διανύουμε!

Οι Villagers of Ioannina City λοιπόν στο “Riza”, επιδίδονται σε μια οργιαστική μίξη stoner/psychedelic ροκ με…. ηπειρώτικα κλαρίνα!!! Ετοιμαστείτε δηλαδή να ακούσετε τα πιο γνωστά, παραδοσιακά, δημοτικά τραγούδια της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας όπως δεν τα έχετε ξανακούσει ποτέ στη ζωή σας, με ευφυέστατες ενορχηστρώσεις, και με ένα κλαρίνο που θα ζήλευαν μέχρι και οι πιο δεξιοτέχνες Ρομά! Για παράδειγμα το “Jiannim”, δηλαδή το «Γιάννη μου το Μαντήλι σου», έχει μετατραπεί σε ένα όχημα γύρω από το οποίο ξεδιπλώνεται ένα επτάλεπτο, ψυχεδελικό stoner ταξίδι στα πρότυπα των Samsara Blues Experiment, όπως άλλωστε και το “Krasi”, το “Chalasia” ή το εκπληκτικό, ηπειρώτικο medley “St. Triad”, ενώ το “Nova” είναι μια αγγλόφωνη δικιά τους σύνθεση θυμίζει έντονα Tool! Το “Riza” είναι -στην κυριολεξία- ένα απόλυτα διασκεδαστικό πανηγύρι! Γεμάτο διάθεση, ζωντάνια, ενέργεια, ευφυΐα, χαρακτήρα, σεβασμό, έμπνευση και δημιουργία. Ξεπερνάει το όρια των απλών διασκευών σε παραδοσιακά τραγούδια, όπως πολύ εύστοχα είχε κάνει ο συμπατριώτης τους, ο Γιώργος Γάκης, δυο χρόνια νωρίτερα, αλλά και άλλοι πριν από αυτόν και πηγαίνει την λαϊκή παράδοση ένα βήμα παραπέρα, θέτοντας την δηλαδή ως ισότιμο συνομιλητή του σήμερα.

Εν τέλει αυτό είναι και που διαφοροποιεί το folk από τo folklore, την απλή αναπαραγωγή δηλαδή της λαϊκής τέχνης με τρόπο που να απευθύνεται είτε στους γηραιότερους είτε σε τουρίστες. Οι VIC συμπεριφέρονται με απόλυτο σεβασμό στην παραδοσιακή μουσική του τόπου τους, αλλά παράλληλα κινούνται σαφώς στο μουσικό πνεύμα της εποχής που θέλει το stoner και τη ψυχεδέλεια να απευθύνονται σε όλο και μεγαλύτερα ακροατήρια. Καταφέρνουν δηλαδή να ακούγονται ουσιαστικά progressive, αλλά ταυτόχρονα παραδοσιακοί. Το “Riza” έχει σκαλώσει εδώ και τέσσερις μέρες στο στερεοφωνικό μου και δεν μπορώ να φανταστώ εύκολα πότε θα ξεκολλήσει. Τσεκάρετε με ανοικτά αυτιά!