Ξεκινάμε με ένα μικρό τεστάκι γνώσεων… Ποιός/α θυμάται τον Adrian Vanderberg;  Τον εξαιρετικό αυτό Ολλανδό κιθαρίστα που από τους άσημους Vanderberg ξετρέλανε τον David Coverdale, στο βαθμό που τον προσκάλεσε στους Whitesnake μετά από το υπερεπιτυχημένο 1987; Βεβαία, λόγω ενός τραυματισμού στον καρπό, τελικά ήταν ο Steve Vai που σόλαρε στο “Slip of the Tongue”, όμως ο Adrian επέστρεψε για την επανασύνδεση του 1994, αλλά και για τα “Restless Heart” και “Starkers in Tokyo” τρία χρόνια αργότερα. Και έπειτα σιγή ιχθύος… Ένας δίσκος με κάποιους “Manic Eden” και τέλος! Μέχρι, φυσικά, τη φετινή του δισκογραφική επιστροφή έχοντας ως όχημα το ομώνυμο ντεμπούτο των Vanderberg’s MoonKings.

Το νέο μουσικό σχήμα του Ολλανδού νεοκλασικού «axe man», λοιπόν, έρχεται και αυτό να καλύψει το κενό που αφήνει πίσω της η… ύπαρξη των Whitesnake! Διότι, ναι μεν αξιοπρεπέστατα τα “Good to be Bad” και “Forevermore”, οι θρυλικοί «ασπρόφιδες» όμως συνεχίζουν να απογοητεύουν τους οπαδούς τους με τη συνολική τους πορεία… Οι Moonkings, έχοντας στις τάξεις τους έναν τραγουδιστή περισσότερο κλώνο του Coverdale απ ότι ο George Gakis, κινούνται ηχητικά, στιχουργικά, αλλά και στο συνολικό τους ύφος εν γένει, κάπου ανάμεσα στους Whitesnake του “Restless Heart”, και τους Whitesnake  του “Slide it In”. Παρόλα αυτά, οι δώδεκα συνθέσεις του ντεμπούτου τους ακούγονται σαφώς πιο φρέσκιες και ειλικρινείς από ό,τι τo «real thing». Πρόκειται για χορταστικότατα, μελωδικά, σκληροροκάδικα κομμάτια, όπως το “Lust And Lies” και το “Line of Fire”, αλλά και μπαλάντες σαν το “Breathing” ή το πανέμορφο και συναισθηματικότατο “Out of Reach”, που αμφότερες συναγωνίζονται τις καλύτερες αντίστοιχες στιγμές του David Coverdale. Και όλα αυτά, φυσικά, με τη συνοδεία του αστείρευτου κιθαριστικού ταλέντου του Adrian Vanderberg, αλλά και από μια απόλυτα ισσοροπημένη παραγωγή, που καθιστούνε το εν λόγω ντεμπούτο των Vanderberg’s MoonKings μια ιδιαίτερα αξιόλογη πρόταση για τους φίλους των Whitesnake. Και να μην ξεχάσω φυσικά τη συμμετοχή του ίδιου του Coverdale στη διασκευή του “Sailing Ships”, έτσι για να μας τρέξουν κι άλλο το σάλια!

Από τους Vanderberg’s MoonKings, δεδομένης της παρουσίας του Vanderberg, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο και υπό αυτή την έννοια το ντεμπούτο αυτό κρίνεται ως επιτυχημένο. Σίγουρα, όμως, μουσικοί με τις δυνατότητες του θα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα από τις –έστω και πολύ καλές- αντιγραφές του παρελθόντος τους. Αυτή τη φορά, αφού μιλάμε για ντεμπούτο και μάλιστα μετά από χρόνια απουσίας, θα απολαύσω απλά το μεστό αποτέλεσμα διώχνοντας αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου. Και φυσικά σας καλώ να κάνετε το ίδιο!