Έξι ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη κυκλοφορία των Ayreon, το αριστουργηματικό “01011001”, έξι χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων ο mastermind τους, ο Arjen Lucassen, βρήκε χρόνο να ασχοληθεί με τα υπόλοιπα μουσικά projects του, τους Guilt Machine, τους Ambeon, τους Star One, καθώς και με μια solo δουλειά τη χρονιά που μας πέρασε. Μοιραία λοιπόν, το “The Theory of Everything” ήταν μια από τις πλέον αναμενόμενες κυκλοφορίες για τον προοδευτικό ήχο για την χρονιά που διανύουμε. Προσωπικά, ομολογώ πως τον περίμενα με μεγαλύτερη ανυπομονησία ακόμα και από τα καινούρια άλμπουμ των Dream Theater και των Fates Warning!

Η νέα όπερα του Arjen Lucassen λοιπόν, πραγματεύεται ένα απλό και καθημερινό θέμα, την προσπάθεια ενοποίησης των θεωριών της σχετικότητας και της κβαντικής φυσικής (!). Στα ονόματα των καλεσμένων συναντάμε ορισμένα τεράστια ονόματα του προοδευτικού ήχου, τους John Wetton, Rick Wakeman, Keith Emerson, Steve Hackett και Jordan Rudess, τους οποίους όσοι δεν αναγνωρίζετε μπορείτε να σταματήσετε την ανάγνωση της κριτικής κάπου εδώ, καθώς ο δίσκος σίγουρα δεν απευθύνεται σε εσάς. Στην μιάμιση ώρα που διαρκούν οι δύο δίσκοι του “The Theory of Everything” ακούμε επίσης και τους Marco Hietala (Nightwish), Cristina Scabbia (Lacuna Coil), Jane “JB” Cristoffersson (Grand Magus) και τον καταπληκτικό εδώ Tommy Karevik (Kamelot, Seventh Wonder), οι οποίοι, όπως είθισται σε κάθε δίσκο των Ayreon, δημιουργούν μια αξιοζήλευτη all-star ομάδα.

Όπως, είναι φανερό από τα πρώτα ονόματα που προαναφέρθηκαν η νέα δουλεία των Ayreon γέρνει αρκετά ακουστικά προς το προοδευτικό ροκ της δεκαετίας του ’70, συνεχίζοντας στα μοτίβα του “Lost in the New Real”, της περυσινής δηλαδή δουλειάς του Lucassen. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων, μεγάλων σε διάρκεια, ενοτήτων του “The Theory of Everything” ο τυπικά, μελωδικός, δαιδαλώδης και πολυσύνθετος ήχος που έχει καθιερωθεί από τους Ayreon εναλλάσσεται συνεχώς με τζούρες επιρροών από Yes, King Crimson και Pink Floyd, δημιουργώντας έτσι ένα αρκετά περίεργο, σε πρώτη τουλάχιστον ακρόαση, μουσικό αποτέλεσμα. Και λέω σε πρώτη φάση, γιατί ενώ στην αρχή ο δίσκος με δυσκόλεψε αρκετά, μετά από λίγες ακροάσεις ανέβηκε στην υπόληψη μου ως μια ακόμα καλή δουλειά των Ayreon, δηλαδή έναν πολύ καλό prog metal δίσκο.

Μπορεί, κατά τη γνώμη μου το “The Theory of Everything” , να μην φτάνει τα “01011001”, “Universal Migrator” και “Human Equation”, παρόλα αυτά το αστείρευτο ταλέντο του Arjen Lucassen έχει για ακόμα μια φορά δημιουργήσει ορισμένες πανέμορφες μελωδίες, που δε θα αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν φίλο του prog. Οι φίλοι των Ayreon θα ικανοποιηθούν σίγουρα, χωρίς όμως να εκστασιαστούν από αυτή την κυκλοφορία. Για όλους τους υπόλοιπους θα πρότεινα να εντρυφήσετε καταρχήν στις παλιότερες δουλείες τους, ή, ακόμα καλύτερα,  να ποντάρετε στο καινούριο αριστούργημα των Haken!