Δυστυχώς, για δεύτερη συνεχόμενη φορά καλούμαι να κάνω κριτική παρουσίαση σε ένα άσχημο δίσκο των Pestilence. Μιας μπάντας που στο παρελθόν είχε κυκλοφορήσει ένα “Testimony Of The Ancients” αλλά τη σήμερον ημέρα έχει καταλήξει να είναι ένα φάντασμα του εαυτού της έχοντας απολέσει την όποια αίγλη και δυναμική προϋπήρχε.

 

Τι υπάρχει λοιπόν στο “Obsideo”; Το ίδιο και όμοιο ανέμπνευστο death metal που υπήρχε και στον προκάτοχό του. Οι Pestilence φαίνεται δεν πτοήθηκαν από τις αρνητικές ως επί το πλείστον κριτικές που έλαβε το "Doctrine" ώστε να στρωθούν στη δουλειά και να γράψουν συνθέσεις που θα αξίζουν να βρίσκονται υπό το βαρύ όνομά τους. Αντιθέτως, συνεχίζουν την κακή παράδοση. Riffs χωρίς καμιά συνοχή και ουσία, μπερδεμένοι ρυθμοί και ψευδο-τεχνική νοοτροπία που όλα αυτά προσομοιάζουν σε ένα μπερδεμένο κουβάρι με τρίχες. Μόνο τα φωνητικά του Mameli είναι αυτά που υπενθυμίζουν τα περασμένα μεγαλεία τα οποία διηγώντας τα δεν κλαίμε κιόλας, αλλά όπως είναι λογικό δημιουργείται τεράστιος προβληματισμός για το μέλλον της μπάντας και τη συνθετική της επάρκεια.

 

Όλοι, φαντάζομαι, κάποια στιγμή έχουμε βιώσει αυτή την αίσθηση απογοήτευσης ακούγοντας ένα κακό δίσκο από μια μπάντα που άλλοτε τη συγκαταλέγαμε στις αγαπημένες μας. Φανταστείτε αυτό να συμβαίνει για δεύτερη φορά στη σειρά. Μάλλον το "Obsideo" θα είναι η ταφόπλακά τους. Λυπάμαι.