Ακούγοντας τα κομμάτια του “Skull”, στο live των Evile πριν λίγο καιρό, άρχισα να καταλαβαίνω για ποιο λόγο αυτή η μπάντα έμεινε στάσιμη, από άποψη δημοτικότητας. Δεν οφείλεται στην ποιότητα του υλικού, ούτε στην πιο mid tempo κατεύθυνση που ακολούθησαν, σε αντίθεση με το εκπληκτικό ντεμπούτο τους. Ευθαρσώς δηλώνω ότι το group του κου Matt Drake δεν ακολουθεί κατά πόδας την πορεία των Metallica.

Και εάν απορείτε με αυτή την διαπίστωση, σας καλώ να παρατηρήσετε το γεγονός ότι οι Evile, ναι μεν αντιγράφουν με εκπληκτική δεξιοτεχνία την μουσική των ηρώων τους, αλλά δεν πράττουν όπως αυτοί έκαναν στην λαμπρή καριέρα τους. Δεν αλλάζουν, δεν πειραματίζονται, δεν επιθυμούν την δραστική εξέλιξη του ήχου τους. Παραμένουν προσκολλημένοι σε ένα μικρό κομμάτι της thrash παράδοσης, αφήνοντας αναξιοποίητες τις αρετές τους. Το “Skull” είναι δηλαδή μια από τα ίδια; Ασφαλώς όχι, όπως και το “Master Of Puppets” δεν είναι ίδιο με το “Ride The Lightning”. Αλλά στην περίπτωση των Metallica, μετά κυκλοφόρησαν ένα “...and Justice For All”, την οποία αντιστοιχία του περιμένουμε ακόμα από τους φιλότιμους Βρετανούς. Το “Skull” είναι το μικρό αδερφάκι του “Five Serpent's Teeth”, όπως ακριβώς ήταν και το “Infected Nations”, η ουρά του “Enter The Grave”.

Με εξάρσεις ανάμεσα σε ακουστικά ιντερλούδια και πολύ καλά refrain, “παιδική” στιχουργία και άπειρα riffs συγκολλημένα με πανομοιότυπους τρόπους, το tracklisting διαθέτει κομμάτια όπως το “The Naked Sun” ή το “Tomb”, που σίγουρα θα κερδίσουν το ενδιαφέρον των οπαδών, αλλά μέχρι εκεί. Τα ωραία τραγούδια είναι αυτά που σου ξεχειλώνουν τον αυχένα ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με την διέγερση των εγκεφαλικών περιοχών και τέτοια, δυστυχώς οι Evile δεν διαθέτουν πολλά αυτή τη φορά. Ίσως εάν διατηρούσαν το στακάτο παίξιμο - σήμα κατατεθέν τους (λέμε τώρα), εξελίσσοντας, όμως, δραστικά τους τρόπους που περνάνε από riff σε riff, να είχα σήμερα μια άλλη γνώμη. Αλλά, ας μην γκρινιάζουμε. Δεν είναι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε και η τελευταία Βρετανική thrash μπάντα που δεν θα κάνει μεγάλη καριέρα…