Λίγο τα οκτώ χρόνια αναμονής από τον προκάτοχο του, το απλά συμπαθητικό “Rapture of the Deep”, λίγο οι ατελείωτες περιοδείες με τις ενίοτε μέτριες εμφανίσεις που άμβλυναν κάπως τη φήμη των DEEP PURPLE ως μια εκ των σπουδαιότερων live συγκροτημάτων της ιστορίας, μου δημιούργησαν μια περίεργη και αμήχανη προσμονή για το “Now What ?!”. Ακριβώς αυτό που υποδηλώνει και ο τίτλος του δηλαδή…

Ευτυχώς όμως, η αμηχανία και οι όποιοι λογικοί φόβοι μου εξανεμίστηκαν με το που έπαιξα για πρώτη φορά το “Now What ?!” στο στερεοφωνικό μου.  Όχι, ο δίσκος δεν ενδείκνυται για όσους δε χώνεψαν ποτέ τους PURPLE της μετα-Βlackmore εποχής και αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία μπορείτε να τον προσπεράσετε άφοβα και χωρίς τύψεις. Για όλους τους υπόλοιπους τώρα, εμού συμπεριλαμβανομένου, ο δίσκος αυτός θεωρώ πως στέκεται στα ίδια, υψηλότατα, επίπεδα με το “Purpendicular” και το “Bananas”. Η συνεισφορά του παραγωγού Bob Ezrin είναι καθοριστική, αφού έχει καταφέρει να αποτυπώσει τον καλύτερο εαυτό του Gillan, του οποίου -κακά τα ψέματα- η φωνή δεν ήταν και στα καλύτερα της τα τελευταία χρόνια, αλλά και να δημιουργήσει μια αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα, που φλερτάρει ελαφρώς με την περίοδο του “Perfect Strangers”.

Την πραγματική όμως διαφορά στο “Now What ?!” την κάνει ο Don Airey και ο βαθμός ελευθερίας που απολαμβάνει. Και από την ελευθερία αυτή και τις προσωπικές πινελιές του προέρχονται οι καλύτερες στιγμές του δίσκου. Όπως για παράδειγμα το πανέμορφο, μελωδικό “Uncommon Man”, με την ξεκάθαρη σφραγίδα του Don, αλλά και με το μαγευτικό solo του Morse, ή το πιο σκοτεινό και βαρύ “Vincent Price”. Θα μπορούσα να αναφερθώ ακόμα στο πολύ καλό “Out of Hand” με το μελωδικότατο ρεφραίν, ή στο δυνατό και πιο κλασσικής κοπής PURPLE “Hell to Pay”, στην πραγματικότητα όμως το “Now What ?!” δεν έχει συνθέσεις που να υστερούν. Του λείπει όμως ένα πραγματικά σπουδαίο κομμάτι, ένα “Sometimes I Feel Like Screaming” ας πούμε, που θα μπορούσε να τον εδραιώσει σε ακόμα ψηλότερη θέση στην δισκογραφία των PURPLE.

Οι DEEP PURPLE έχουν αφιερώσει το “Now What ?!” στο αδερφό τους, τον μεγάλο Jon Lord, που μας άφησε πρόπερσι και το πνεύμα του οποίου, όπως οι ίδιοι είπαν, ήταν παρόν στις ηχογραφήσεις. Έχω, λοιπόν, την εντύπωση πως ο Μαέστρος θα χαμογελά χαρούμενος ακούγοντας το δημιούργημα των φίλων του. Δεν μπορώ να ξέρω αν θα είναι ο τελευταίος δίσκος μια σπουδαίας καριέρας γεμάτη αριστουργήματα, το “Now What ?!” όμως είναι σίγουρα αρκετά παραπάνω από μια αξιοπρεπέστατή δουλειά!