Τέρμα "ό,τι να’ ναι" εξώφυλλο, ακυρίλα artwork αλλά ταυτόχρονα όλο αυτό το σύμφυρμα χιπστερικής ανωμαλίας και ρετρό μαζοχισμού που αναδύεται από το σύνολο του layout, εν τέλει σου βγάζει μια χριστιανογλυκοτσουτσουνί- στικη διαστροφή, με αποτέλεσμα να πετυχαίνει το σκοπό του: να κάνει δηλαδή εσένα κουλτουριάρη αναρχομπλακμεταλλά να βγάλεις το πρώτο από τα δυο σιντί και να το βάλεις να παίξει (το αριστερό πρώτα... καλά οποίο και να βάλεις γαμώ είναι - νεράκι κυλάνε). Ηχητικές εικόνες σκάνε στο μυαλό σου με το καλημέρα. Ξαφνικά βλέπεις τους SIGUR ROS να έχουν λιώσει το πρώτο μισό του "Island" των CURRENT 93 και κάπου εκεί να τους κλέβουν τη δόξα οι SUEDE του "Dog Man Star" ενώ την ίδια στιγμή οι GYBE λόγω κεκτημένης ταχύτητας να στραπατσάρουν με το προλεταριακό τρενάκι τους όχι μια ακόμα συμβολική δραχμούλα άλλα το ολόγραμμα κάποιας εύηχης noise-ίλας που εκλάπη κομψότατα, τολμώ να είπω, από τους LIS ER STILLE (τι μπαντάρα!). Άσε που κάτι τύμπανα τύπου Τrym (εποχής EMPEROR) σπέρνουν ανά στιγμές ένα μικρό νορβηγικό μακελειό προς τέρψη των ακραίων σου ενστίκτων. Για τα info σου, ο τύπος που δολοπλοκεί με τον ψυχισμό σου εις βάρος της γαμημένης λογικής σου, πίσω από τους SEIROM, είναι αυτός που έχει και τους GNAW THEIR TONGUES, οπότε καταλαβαίνεις τι παίζεται εδώ πέρα. Το ζήτημα όμως είναι ότι ενώ τέτοιες «μαλακίες» ακούμε συχνά τα τελευταία χρονιά, αυτό το μικρό αριστουργηματάκι είναι διαφορετικό. Γιατί; Επειδή είναι αισιόδοξο. Μελαγχολικά αισιόδοξο. Ιδανικό ακόμα και για το αυτοκίνητο αν παίζει λίγο μουντάδα έξω. Δεν ξέρω τι σκατά συνέβη το 1973 που ενέπνευσε τον ψυχάκια Ολλανδό Maurice De Jong να ηχογραφήσει τόσο εσωστρεφή και αισθαντικά (ψ)ηχοτόπια πάντως το σίγουρο είναι ότι με τη βρωμοκίνηση στα ταχυδρομεία λόγω εορτών άργησε να έρθει το "1973" των SEIROM, με αποτέλεσμα να μη προλάβω να το συμπεριλάβω στη λίστα μου με τα 5 καλύτερα στο Σόνικ που κυκλοφορεί (γκρίζα διαφήμιση). Ξενέρα λέμε.