Η ιστορία λένε ότι κύκλους κάνει και επαναλαμβάνεται διαρκώς. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο  στην προκειμένη περίπτωση και στην πορεία και εμφάνιση των διαφόρων μουσικών ιδιωμάτων. Έτσι μετά την αναγέννηση του thrash πριν λίγα χρόνια σειρά παίρνει το έτερο ακραίο είδος, το death metal.

Και μέσα στο σωρό των νέων κυκλοφοριών από μπάντες ταγμένες στο πνεύμα και τα πιστεύω των πρωτεργατών του κινήματος το “False Enlightenment” των Αθηναίων RESURGENCY λάμπει σαν προβολείς νταλίκας σε έρημο επαρχιακό δρόμο. Death metal ποιοτικότατο, άγριο και σκοτεινό  με δάνεια και από τις 2 βασικές σκηνές (Αμερικάνικη, Σουηδική) με τη ζυγαριά όμως να γέρνει περισσότερο προς την πλευρά  της ηλιόλουστης Florida και τους εκπροσώπους της. Και χαρακτηριστικά μου έφεραν πολλές φορές στο μυαλό τους εξαιρετικούς BRUTALITY. Με riffs που έχουν λόγο ύπαρξης, ποικιλία ρυθμών και εξαιρετικά φωνητικά με χαρακτηριστικό το «χαοτικό» reverb το πλεονέκτημα των RESURGENCY είναι ότι όσο κι αν η προσπάθειά τους εμπίπτει στο πλαίσιο της αναβίωσης ενός είδους που μεσουράνησε πριν 20 χρόνια καταφέρνουν να μην ακούγονται παρωχημένοι, αναχρονιστικοί και παρελθοντολάγνοι. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα δημιουργούν ακραία συναισθήματα και αντιδράσεις αντίστοιχα με εκείνα κορυφαίων δίσκων τους οποίους μνημονεύουμε εδώ και χρόνια. Και αν η παραγωγή ήταν λίγο καλύτερη ή τουλάχιστον εναρμονισμένη με τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες της σημερινής  εποχής το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμη ελκυστικότερο τουλάχιστον για κάποιους νεοεισελθόντες στο είδος.

Για μένα πάντως προσωπικά το “False Enlightenment” αποτελεί μια εξαιρετική αφορμή για να επαναφέρει στη μνήμη μου αγαπημένες εφηβικές death metal αναμνήσεις και ταυτόχρονα ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο τους λόγους για τους οποίους θεωρώ τον εαυτό μου death metal οπαδό.