Τους Εγγλέζους SYLOSIS θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε ως μια από τις πιο ταλαντούχες νέες μπάντες, με σταθερά ανοδική πορεία από 2008 έως και σήμερα. Με το “Monolith” προσθέτουν άλλη μια εξαιρετική δουλεία, άλλον έναν λίθο στο οικοδόμημα τους. Από το εξώφυλλο βλέπουμε ότι, ως μονόλιθο χαρακτηρίζουν το γυναικείο φύλο: όμορφο, σκληρό, ερωτικό αλλά και δαιμονικό ταυτόχρονα.

Ακούγοντας προσεκτικά το δίσκο των έντεκα κομματιών, με το μικρότερο είναι 4:30 λεπτά και τα υπόλοιπα να ξεπερνούν τα πέντε, απολαμβάνουμε για μία ώρα περίπου τα μελωδικά death riffs των Alex Bailey και Josh Middleton στις κιθάρες, να εναλλάσσονται με metalcore γυρίσματα, ενώ εκεί που δημιουργούν μια μελαγχολική ατμόσφαιρα ξαφνικά έρχονται απανωτά ξεσπάσματα, με τα drums του Carl Parnell και το μπάσο του Carl Parnell να σφυροκοπούν. Από την παραγωγή του δίσκου, το μπάσο θα ήθελα να ακούγεται πιο γεμάτο και η ένταση των φωνητικών να είναι λίγο πιο χαμηλή, καθώς ακούγονται πιο μπροστά από τα υπόλοιπα όργανα. Από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του “Monolith” είναι ότι τα κομμάτια δεν ξεκινούν απότομα και να επικεντρώνονται στον σκληρό death ή metalcore ήχο, αλλά στα περισσότερα υπάρχει μια κλιμάκωση, μια ομαλή μετάβαση. Αξιοσημείωτη είναι η αρχή του ομώνυμου “Monolith”, απλή, με καθαρή κιθάρα και την ίδια μελωδία με παραμόρφωση. Γενικά σε όλο το δίσκο οι SYLOSIS έχουν χρησιμοποιήσει απλές σχετικά μελωδίες, χωρίς κουραστικούς ασύμμετρους ρυθμούς, αλλά με όσο γίνεται μελωδικά ρεφρέν, λόγω των brutal φωνητικών. Εδώ όμως μπαίνει το αρνητικό κάποιων κομματιών, όπως το “What dwells Within” ή το “Paradox”, όπου το ρεφρέν είναι κατώτερο του main riff. Ευτυχώς όμως οι Άγγλοι μας ξεπληρώνουν με το “Behind the Sun” και το “Dying Vine” που ακολουθούν αντίστοιχα τα προηγούμενα κομμάτια.

Ελπίζω πάντα να υπάρχουν συγκροτήματα, όπως οι SYLOSIS, για τα οποία να ανυπομονούμε να ακούσουμε την νέα τους δουλειά και να μας ανταμείβουν πλουσιοπάροχα με δίσκους όπως το “Monolith”. Μην διστάσετε να το ακούσετε, πόσο μάλλον να το κάνετε μέρος της συλλογής σας.