Μέσα σε αυτόν το κυκεώνα νέων συγκροτημάτων που υπηρετούν το κλασικό Heavy Metal, είναι λογικό πως θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με σωρούς περιπτώσεων που δεν αξίζουν την προσοχή μας. Αυτός ο σωρός όμως αποτελείται από δύο κατηγορίες συγκροτημάτων: τα κάτω του μετρίου που εύκολα ξεσκαρτάρονται και αυτά που ενώ καταφέρνουν να τραβήξουν το ενδιαφέρον μας περιστασιακά, δεν πρόκειται να αντέξουν το τεστ του χρόνου και γρήγορα θα περάσουν στη λήθη.

Οι CAULDRON παρ’ ότι έκαναν ένα συμπαθητικό ξεκίνημα, έπεσαν με το δεύτερο δίσκο τους, όπου μια έντονη poser ροπή τους κράταγε πίσω, και έρχεται το νέο “Tomorrow's Lost”, που τους βρίσκει στη χειρότερη φάση της μέχρι τώρα δισκογραφικής τους πορείας, με το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του νέου δίσκου να είναι η μετριότητα και η κοινοτυπία. Ωραία φωνητικά, αλλά τετριμμένα και δύσκολα αναγνωρίσιμα, συνθέσεις εμφανώς δουλεμένες που δεν κουράζουν, αλλά αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποια αφού διαγράφονται από το μυαλό μου αμέσως μετά το πέρας του δίσκου.

Από έναν τέτοιο δίσκο δεν ζητάω το παραδοσιακό, νωχελικό κούνημα του ποδιού συγχρονισμένο με το ρυθμό, ζητάω να με εκτροχιάσει και ακούγοντας το  “Tomorrow's Lost” δεν πλησίασα καν σε παρόμοια συναισθήματα. Το πρόβλημα των CAULDRON δεν είναι ότι είναι κακοί, είναι ότι είναι μέτριοι και έχοντας να διαλέξω ανάμεσα σε τόσα νέα συγκροτήματα, δύσκολα θα τους δώσω άλλη ευκαιρία.