Μια από τις πιο παλιές αμερικάνικες heavy metal μπάντες με έντεκα δίσκους στο δυναμικό της, εν έτη 2012 κυκλοφόρησε και τον δωδέκατο, με τίτλο “Broken Bones”. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι DOKKEN είχαν γενικά μια ασταθή πορεία, η οποία ξεκίνησε το ‘83 και μέχρι το ‘87 ήταν ανοδική, αλλά την ίδια χρονιά διαλύθηκαν με την επανένωση να πραγματοποιείται μετά από τέσσερα χρόνια. Από το ‘94 έπεσαν σε μια μετριότητα η οποία με ελαφρά σκαμπανεβάσματα κράτησε μέχρι και το ’08, όταν και κυκλοφόρησαν  το “Lightning Strikes back”, ο αμέσως καλύτερος δίσκος τους μετά το “Back for the attack”. Ο φετινός δίσκος τους αν και κυκλοφόρησε μετά από τέσσερα χρόνια δεν μπόρεσε να σταθεί αντάξιος του προηγούμενου και για μια ακόμα φορά οι αμερικάνοι heavy metal-άδες μας παρουσίασαν κάτι χλιαρό. Δεν θα ήθελα να το χαρακτηρίσω αδιάφορο γιατί έχει ενδιαφέροντα σημεία και ωραία σόλο, αλλά δεν μπορεί να προκαλέσει την «πώρωση» που θα ήθελε κάποιος. Αν και οι μελωδίες των κομματιών δεν είναι εντελώς μονότονες, η ερμηνεία του Don Dokken είναι επιεικώς χλιαρή. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου δεν πείθει ότι είναι βαρύ metal και μέχρι και το “Burning Tears” τα πράγματα κυλούν υπερβολικά ομαλά. Από κει και κάτω η κατάσταση είναι σαν μουσική σε μαγαζί με ρούχα, που κάτι σπάει την σιωπή, καθώς κοιτάς τα ρούχα. Δυστυχώς το αναμενόμενη come back τους δεν συνεχίστηκε. Ελπίζουμε σε μια άλλη φορά…