Ένας από τους κυριότερους λόγους που εκτιμώ πολύ τους TANKARD, είναι επειδή ποτέ δεν χρειάστηκε να καταφύγουν σε ένα από τα τόσο συνηθισμένα come-back των τελευταίων χρόνων, προς αναζήτηση της χαμένης τους δόξας. Αντ’ αυτού παραμένουν σταθεροί τόσα χρόνια στον ήχο που οι ίδιοι πρώτα απ ‘όλα αγαπάνε, στον ήχο που τους ανέδειξε: παραδοσιακό, ανόθευτο από νεοτερισμούς και σημεία των καιρών, γερμανικό Thrash.

Ως απόρροια των παραπάνω ο μουσικός προσανατολισμός του νέου τους δίσκου είναι αυτονόητος. Δεδομένα όμως είναι και τα ποιοτικά όρια μέσα στα οποία κινούνται τόσα χρόνια, αφού δεν έχουν κακό δίσκο να επιδείξουν. Το “A Girl Called Cerveza” κατατάσσεται στις λιγότερο καλές στιγμές του συγκροτήματος, αφού ακόμα και τα κομμάτια που ξεχωρίζουν (“A Girl Called Cerveza”, “The Metal Lady Boy”), δύσκολα θα με πείσουν να ξανακούσω αυτόν το δίσκο.

Όσο πάντως γράφουν τραγούδια με τίτλους όπως το “Son Of A Fridge” (με την ισοπεδωτική του riff-άρα) εμένα θα με κερδίζουν, και θα συνεχίσω να πίνω μια μπύρα στην υγειά τους.