Πρέπει να ομολογήσω πως όταν πρωτόβαλα να ακούσω το “Spell Eater” ήμουν αρνητικά προκατειλημμένος, και αυτό επειδή η τεράστια προώθηση που (απο)λάμβανε ο δίσκος ήταν ξεκάθαρο ότι οφειλόταν στα πλούσια προσόντα της τραγουδίστριας και ένα image αρμονικά προσαρμοσμένο στο evil hype της εποχής. Όλα αυτά δηλαδή που σιχαίνομαι να βλέπω στη μουσική που αγαπάω, όταν γίνεται έρμαιο των εταιρειών, που διαλέγουν τα συγκροτήματα που θα προβάλουν με βάση κριτήρια που ουδεμία σχέση έχουν με τη μουσική.

Παρ’ όλα αυτά όταν αποφασίσω να ακούσω έναν δίσκο τέτοιες σκέψεις πάνε περίπατο και αφήνω τη μουσική να μιλήσει. Επί της ουσίας λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο στον οποίο την παράσταση κλέβει η τραγουδίστρια Jill Janus, και όχι (μόνο) λόγω του παρουσιαστικού της, αφού διαθέτει μια πολύ καλή φωνή που μπορεί να της αλλάζει μορφή με χαρακτηριστική ευκολία, συμβάλλοντας στη συνολική προσπάθεια των HUNTRESS να μην μένουν προσκολλημένοι σε ένα μόνο φάσμα του metal, αν και ο βασικός τους προσανατολισμός παραμένει το κλασικό Heavy Metal με μια πιο μοντέρνα προσέγγιση. Εξαιτίας όμως των φωνητικών της, που συχνά μοιάζουν να μην έχουν συνοχή, το να βάλω το δίσκο για δεύτερη συνεχόμενη ακρόαση φαντάζει κουραστικό. Στα θετικά συγκαταλέγεται και η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει, αφού το συγκρότημα δεν επαναπαύεται στην παρουσία της Janus και έχει χτίσει ένα πολύ καλό κιθαριστικό υπόβαθρο να την συνοδεύει, με riff που σου κολλάνε στο μυαλό, αν και πολύ συχνά θα βρεθείς να αναρωτιέται τι σου θυμίζει (και πολλές φορές δεν είναι καθόλου δύσκολο να το εντοπίσεις, από το MAYHEM-ικό εναρκτήριο riff του” Spell Eater” μέχρι το «βρωμάω από χιλιόμετρα» KING DIAMOND - “Snow Witch”).

Παρατήρησα ότι οι αντιδράσεις γύρω από το δίσκο είναι της φύσης love it or hate it, κατάσταση που πάντα την έβρισκα χαζή, αφού σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις έβρισκα τον εαυτό μου κάπου στη μέση. Έτσι και εδώ, το “Spell Eater” δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας μεγάλος δίσκος, αλλά σίγουρα δεν πλησιάζει καν στο να χαρακτηριστεί κακός. Είναι μια ευχάριστη συντροφιά, έχει κάποιες συγκινήσεις να σου προσφέρει, μου δημιούργησε το ενδιαφέρον να ακούσω και την επόμενη δουλειά τους, αλλά μέχρι εκεί.