Πόσο εκθαμβωτικές φαντάζουν οι μεγάλες μουσικές επιστροφές! Ξέρετε, εκείνα τα comeback, υβρίδια του διάσημου πια ‘’I’ll be back’’ του Arnold Schwarzenegger, τόσο καλά δοσμένα στο αυτί του ακροατή πριν καν την ακρόαση. ‘’Οι τάδε επιστρέφουν με νέο δίσκο’’, ‘’Ο δείνα θα κάνει συναυλίες μετά από 20 χρόνια’’! Φανταχτεροί τίτλοι με κύριο στόχο το οικονομικό όφελος και μετά όλα τα άλλα. Αυτά συνήθως συναντώνται σε μεγάλα και ξακουστά συγκροτήματα, που την επιστροφή τους την ζητάει ο κόσμος. Υπάρχουν όμως και μικρότερα, στην περίπτωση μας οι Αμερικανοί TYKETTO, που ενώ πριν 5 χρόνια δηλώνουν διάλυση και κάνουν μάλιστα και farewell tour, έρχονται μόλις φέτος να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο μετά από 17 ολόκληρα χρόνια.

Υποψιασμένο πλέον το κοινό σε περιπτώσεις συγκροτημάτων που το διαλύουν για ένα διάστημα και μετά από λίγα χρόνια είναι και πάλι μαζί κάτω από τυμπανοκρουσίες μεταμέλειας, το group που συντηρεί ουσιαστικά μόνος του ο Danny Vaughn δεν είναι πρωτοπόρο σε αυτά τα καμώματα. Τι album μπορεί να είναι αυτό που θα τους ξαναφέρει στο προσκήνιο μετά από τόσα χρόνια; Το ‘’Dig In Deep’’ δικαιολογεί απόλυτα το όνομα του σε αυτόν τον τομέα. Σκάβει αρκετά βαθειά μπας και βρει τα απομεινάρια και τα ερείπια μιας πάλαι ποτέ κραταιούς μπάντας στο χώρο του AOR/hard rock των early 90’s. Οι αρχαιολογικές αυτές τάσεις του δίσκου άλλοτε φέρνουν στην επιφάνεια μικρά διαμαντάκια από άλλη δεκαετία, όπως τα ‘’Here’s Hoping It Hurts’’ και ‘’Love To Love’’ και άλλοτε γυρνούν με άδεια χέρια, παραδίδοντας τσαλακωμένα και κακοδιατηρημένα ευρήματα όπως τα ‘’Monday’’, ‘’Battle Lines’’ και ‘’Sound Off’’. Το style στο οποίο κινούνται ακόμη μια φορά οι TYKETTO δεν διαφέρει καθόλου από αυτό που τους καθιέρωσε αρκετά χρόνια πριν, με μελωδικές κιθάρες, παραπονιάρικα solos και την αρμονική, ως και αγγελική, φωνή του Danny Vaughn στην ερμηνεία. Όμως αυτό που λείπει είναι η παρουσία των 2-3 hit που θα δώσουν άλλο ύψος στο δίσκο. Δεν περιμέναμε σε καμία περίπτωση ένα νέο ‘’Forever Young’’, όμως η ύπαρξη και κακή συνύπαρξη τόσων fillers και πρόχειρα γραμμένων κομματιών εξαφανίζει στο γενικό σύνολο και τα όποια καλά υπάρχουν.

Η αναγνώριση για την προσπάθεια τουλάχιστον είναι δεδομένη. Από την άλλη το να κυκλοφορείς δίσκους μόνο και μόνο γιατί πρέπει να το κάνεις, δεν λέει τίποτα από μόνο του. Είναι μια καλή δικαιολογία και για συναυλίες, ίσως αποκλειστικό έσοδο για τα συγκροτήματα στο μέλλον. Λόγοι υπάρχουν πολλοί για να το κάνεις, όμως θα πρέπει να κριθείς και γι’ αυτό. Οι TYKETTO στέκονται κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με το ‘’Dig In Deep’’, με μικρή κλίση προς την πρώτη. Τους σώζει, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, το ωραίο τελείωμα με την μπαλάντα ‘’This Is How We Say Goodbye’’, που θυμίζει παλαιότερης ποιότητας συνθέσεις του group. Δεν νομίζω ότι πάνε για μετεξεταστέοι, όμως όχι και πάνω από τη βάση…