Μετά από 5 χρόνια απουσίας οι NAGLFAR επιστρέφουν με το 6ο κατά σειρά album τους. Η αλήθεια είναι ότι είχα αρκετές ελπίδες αυτή η κυκλοφορία να μου χαρίσει αρκετές στιγμές head banging ή τουλάχιστον έτσι ήλπιζα…

Αυτό που μου αρέσει στο συγκεκριμένο συγκρότημα είναι ότι δεν έχουν αλλάξει ποτέ το ύφος τους, επιμένοντας να παίζουν αυτό το μελωδικό black metal κρατώντας τον ήχο τους δυνατό και αναλλοίωτο μετά από τόσα χρόνια ύπαρξής τους. Το ίδιο συνεχίζουν να πράττουν και στο “Téras”.

Ξεκινώντας με μια ωραία και καθόλου βαρετή, όπως συνηθίζεται, εισαγωγή μπαίνουν στο δεύτερο κομμάτι με τα blast beats να βαράνε κόκκινο και τις κιθάρες να λυσσάνε με τα κοφτερά τους lead. Ο ερχομός του “Pale Horse” ήταν ικανός να με πείσει ότι αυτό θα είναι ένα δισκάκι που σίγουρα θα απολαύσω! Η συνέχεια είναι καλή μέχρι και τη μέση του LP που βρίσκεται το “Monolith”, όπου τo tempo πέφτει κάπως και παρουσιάζεται ένα διαβολικά μίζερο κομμάτι.

Από εκεί και περά όμως τα τραγούδια παίρνουν την κατηφόρα και το όλο σύνολο κάνει μια “τουρλωμένη κοιλιά”. Πιο συγκεκριμένα οι μονότονες επαναλήψεις δίνουν και παίρνουν, ενοχλητικά refrain σαν αυτά του “Invoc(H)ate” κάνουν την εμφάνιση τους και κάποιοι ρυθμοί αρχίζουν να κουράζουν τον ακροατή πέρα από τα όρια του, όπως στο “The Dying Flame of Existence” όπου η “φλόγα” δεν λέει να σβήσει με τίποτα! Κρίμα γιατί το συγκρότημα είχε σίγουρα δυνατότητες να προσφέρει πολλά παραπάνω.Η παραγωγή το δίσκου είναι άριστη. Ειδικά για το συγκεκριμένο είδος είναι ιδανική καθώς δίνει χώρο σε όλα τα όργανα και αφήνει τις μελωδίες να αναδειχτούν.

Σίγουρα οπαδοί μπαντών όπως Dissection, Unanimated ή Necrophobic θα βρουν πολλά πράγματα της αρεσκείας τους σε αυτή την κυκλοφορία, η οποία απλά δεν είναι το ίδιο δυνατή σε σχέση με άλλες κυκλοφορίες του συγκροτήματος. Δε βρίσκω λόγο να επεκταθώ παραπάνω στο “Téras”, το οποίο σίγουρα δεν είναι με τίποτα κάνα τερατούργημα με την κακή έννοια, αλλά δεν είναι ούτε και με την καλή. Παραμένει στη μετριότητα και αν θα θελήσει κάποιος να ψάξει την μπάντα ας διαλέξει καλύτερες στιγμές τους όπως το “Vittra” ή το “Diabolical”.