Δεν ανήκω στα λαγωνικά που έπιασαν τους UZALA από το Idaho, στο προ διετίας demo τους. Κάποιοι doom συναγωνιστές τους πρότειναν πρόσφατα και θα τους είμαι αιώνια ευγνώμων γι αυτό.

Η μπάντα ανήκει στη νέα γενιά doom μπαντών (μαζί με PALLBEARER, SERPENTCULT κ.λ.π.) και στο ομώνυμο ντεμπούτο της παρουσιάζει ένα doom συναρπαστικό και ποικιλόμορφο. Από τον avant-garde χαρακτήρα του εισαγωγικού Batholith στο CELTIC FROST-ικό proto-death των Fracture και Wardrums με τα αντρικά brutal φωνητικά, σε αντίθεση με τα θρηνητικά a-la MURKRAT γυναικεία του υπόλοιπου δίσκου. Το "Plague" με τις αισθητά χαμηλωμένες ταχύτητες, δείχνει πως η μπάντα έχει αφουγκραστεί και πιο σύγχρονα ακούσματα όπως EARTH, το συγκλονιστικό Cataract δυστυχώς βρίσκεται μόνο στην κασετική έκδοση της Witch Sermon (και στο demo), και η α-δ-ι-α-ν-ό-η-τ-η διασκευή του Gloomy Sunday (σύνθεση του Ούγγρου Rezso Seress από το 1933, ένα χιλιοδιασκευασμένο larger than life μυθικό κομμάτι, από τα πιο λυπημένα όλων των εποχών με μια ιστορία δεκαετιών γεμάτη urban legends), με στίχους Desmond Carter αποδίδει δικαιοσύνη για την άνοστη επιμετάλλωση των PALLBEARER προ διετίας.

Συγκλονιστικός δίσκος.