“Bat Out Of Hell” νούμερο ένα και νούμερο δύο. ‘Η αλλιώς δύο από τους σπουδαιότερους μελωδικούς δίσκους στην ιστορία του σκληρού rock. Δύο δίσκοι συγκλονιστικοί, γεμάτοι επιτυχίες, γεμάτοι εκπληκτικά τραγούδια. Δύο δίσκοι που έγιναν πολυπλατινένιοι και σημάδεψαν γενιές και γενιές μουσικόφιλων, μα πάνω απ όλα όμως σημάδεψαν ανεξίτηλα τον ίδιο τον MEAT LOAF και θα αποτελούνε πάντα σημείο αναφοράς για την καριέρα του.

Μια καριέρα που δυστυχώς, αρχής γενομένης από το μέτριο “Bat Out Of Hell III: The Monster Is Loose” του 2006 πάει από το κακό στο χειρότερο. Το φετινό καινούριο του πόνημα, “Hell In A Handbasket” χαρακτηρίζεται από μια στροφή σε κατεξοχήν pop μονοπάτια και κατακλύζεται από μπαλάντες. Αυτό βέβαια από μόνο του δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως οι εν λόγω μπαλάντες είναι άνευρες, άοσμες και άνοστες. Η χαζοχαρούμενη αυτή αισθητική διανθίζεται από δύο κομμάτια, τα “Mad Mad World” και “Stand In The Storm” που, εντελώς αποτυχημένα, πειραματίζονται με rap ήχους, καθώς και από μια κουραστική και παντελώς ανούσια διασκευή στο “California Dreamin”. Μόνο ένα τραγούδι αξίζει και διασώζεται από αυτό το ναυάγιο, το δυναμικό “Party For One” που φέρνει λίγο στο νου κάτι από το “Dead Ringer For Love”.