Το thrash metal των SUICIDAL ANGELS ηχεί έτσι όπως αυτό παρουσιάστηκε στο κοινό από τους πρωτομάστορες του είδους στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το συγκρότημα αποδίδει φόρο τιμής κυρίως σε KREATOR και SODOM, δημιουργώντας retro τραγούδια φιλτραρισμένα με τις ανάγκες του σήμερα που έχουν ως βάση τα έξυπνα και γεμάτα έμπνευση riffs. Από την πλευρά τους αυτά προκαλούν μία απύθμενη επιθυμία συγχρονισμού του κεφαλιού με το ρυθμό αυτών που μαζί με τα drums, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο στη δημιουργία ενός συμπαγούς κράματος που σκάει σαν ατομική βόμβα σε ανυποψίαστους άμαχους πολίτες.

Παρατηρείται μία βελτίωση στα φωνητικά του Νίκου και η απόκτηση της δικής του ταυτότητας. Σε προηγούμενα albums τους ήταν εμφανής, κατ’ εμέ, η ομοιότητα με τον Mille των KREATOR. Επίσης η προφορά των αγγλικών έχει τη συνηθισμένη ελληνική χροιά πράγμα το οποίο δεν ενοχλεί τόσο. Εξάλλου thrash metal παίζουν τα παιδιά…

Το “Bloodbath” ακούγεται σαv λογική συνέχεια του “Dead Again”, δικαιολογώντας την τρομερή απήχηση του συγκροτήματος στο εξωτερικό και την αδιάκοπη συμμετοχή τους σε festival και περιοδείες. Το είδος μουσικής που επέλεξαν και επιθυμούν να χρησιμοποιούν για την αποτύπωση των καλλιτεχνικών τους ανησυχιών, είναι αρκετά αντιεμπορικό που δίνει έτσι, ιδιαίτερη σημασία σε αυτή τους την διεθνή διάκριση. Ευχή όλων είναι να συνεχίζουν να το πράττουν αυτό, κυματίζοντας έτσι την ελληνική σημαία, ειδικά τώρα που η χώρα μας δεν περνάει και τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της.