Τελικά πρέπει να αποτελεί παράδοση. Ήμουν σίγουρος ότι αυτό το νέο album των PRIMAL FEAR θα ήταν ισοπεδωτικό. Το συγκρότημα τα πηγαίνει εναλλάξ και μετά το καταπληκτικό ‘’New Religion’’ του 2007 και το μέτριο ‘’16.6: Before The Devil Knows You’re Dead’’ το 2009, έρχεται το φετινό, πολύ καλό ‘’Unbreakable’’ για να συνεχίσει αυτό το περίεργο διακοπτόμενο σερί. Τι όρο παρήγαγα πάλι!

Με παροιμιώδη και πρωτοφανή όρεξη, το συγκρότημα έχει πάρει φόρα και παρασέρνει τα πάντα σαν οδοστρωτήρας. Με βασικό όπλο τη φωνή του πολύ Ralf Scheepers και τον ‘’παλαίμαχο’’ Mat Sinner πίσω από τις 4 χορδές του μπάσου, παίζουν τα κομμάτια ασταμάτητα, με δύναμη και εκπληκτικώς τεχνικά. Εδώ αξίζει να αποδώσουμε και τα εύσημα στους κιθαρίστες Alex Beyrodt και Magnus Karlsson για τα riffs, αλλά κυρίως για τα solos στο δίσκο. Απροσδόκητο, αλλά τα solos είναι αυτά που ξεχωρίζουν στο ‘’Unbreakable’’ και όχι τα riffs. Μέχρι τώρα, τα τελευταία ήταν αυτά που ξεχώριζαν από τα albums τους. Οι στίχοι τους ήταν πάντα απλοί, χωρίς κανένα ιδιαίτερο νόημα και μην περιμένετε καμία αλλαγή εδώ. Επίσης το μοτίβο ‘’επαναλαμβανόμενο refrain’’ είναι και πάλι παρόν, ραντισμένο με τα γνωστά ουρλιαχτά του front man των Γερμανών. Κλασικά πράγματα!

Δεν θέλει και πολλά λόγια. Οι PRIMAL FEAR συνέθεσαν κομμάτια που περιέχουν την πεμπτουσία του heavy/power metal και την παρέδωσαν αυτούσια στον ακροατή, ντυμένη με μία ατμόσφαιρα πολέμου σε κάποια από αυτά και ένα αίσθημα οργής σε άλλα. Τόσο απλό. ‘’Take it or leave it’’ καταστάσεις. Φοβάμαι όμως πως το επόμενο θα είναι και πάλι μέτριο, οπότε προς το παρόν, I’ll take it!