Οι διάφορες ταμπέλες και όροι που χρησιμοποιούνται κατά κόρον για να κατηγοριοποιήσουν και να κατατάξουν τα διάφορα groups, πέρα από τη χρηστική τους αξία, ενίοτε αποτρέπουν κάποιους από το να ακούσουν ορισμένες κυκλοφορίες, μόνο και μόνο διότι αυτές φέρουν τον τάδε όρο.

Κάπως έτσι, οι Γάλλοι ALCEST, οι οποίοι κατατάχτηκαν από πολλούς στο αμφιλεγόμενο post black metal, αδικούνται από την περιγραφή και την οριοθέτηση του ήχου τους, μιας και ο συγκεκριμένος όρος και ιδιαίτερα το δεύτερο συνθετικό του, λειτουργεί αποτρεπτικά για μια μεγάλη μερίδα οπαδών. Το ''Les Voyages De L’Ame'' είναι τόσο πλούσιο σε ήχους και ηχοχρώματα, που ασφυκτιά κάτω από οποιαδήποτε συμβιβαστική ταμπέλα. Είναι ένας δίσκος που στηρίζεται αποκλειστικά στην ατμόσφαιρα, τις εικόνες και τα συναισθήματα που δημιουργεί. Ακουστικές κιθάρες, ονειρικές μελωδίες και ζοφερά χρώματα είναι τα υλικά βάσης που χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ένα εκπληκτικό, ατμοσφαιρικό δίσκο.

Τα όποια (αμυδρά) black metal στοιχεία εμφανίζονται σε ελάχιστες περιπτώσεις και αυτό μόνο όταν ο ιθύνων νους των ALCEST, Neige επιχειρεί κάποια παρόμοια φωνητικά. Κατά βάση όλος ο δίσκος κινείται σε ατμοσφαιρικά, εύληπτα και αποδεκτά μονοπάτια, χωρίς ιδιαίτερες δυναμικές στιγμές, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει κάτι αρνητικό ή να αντιτίθεται στην αναμφισβήτητη  υψηλή του  αξία.

Σε πολλές περιπτώσεις οι ALCEST θυμίζουν μουσικά τους εξαιρετικούς AGALLOCH και την εκπληκτική, μελαγχολική μεγαλοπρέπειά τους. Το μόνο που δεν βοηθάει για να δεθεί κάποιος ολοκληρωτικά με το εξαίσιο ''Les Voyages De L’Ame'' είναι οι στίχοι στα Γαλλικά, μια γλώσσα που δεν την κατέχουν πολλοί, γεγονός που αφαιρεί και πόντους από τη δυναμικότητα του δίσκου. Αν όμως εξαιρέσεις αυτή τη μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια θα γεμίσεις με πανέμορφες εικόνες και ήχους που θα σου κρατήσουν συντροφιά για πολύ καιρό. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2012 κυκλοφόρησε, μόλις τηv πρώτη βδομάδα του έτους.