Η αγάπη των Πορτογάλων (και των Ισπανών) για τους MAIDEN είναι λίγο πολύ γνωστή και δεν είναι λίγα τα συγκροτήματα από τις συγκεκριμένες χώρες, των οποίων ο μουσικός προσδιορισμός θα μπορούσε να είναι Maiden Metal. Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται και οι ATTICK DEMONS με την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, κάτι που συμβαίνει κυρίως λόγω του τραγουδιστή, η φωνή του οποίου άνετα μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις πως πρόκειται για τον Dickinson των τελευταίων κυρίως ετών, με ότι καλό (το να σε συγκρίνουν με μια τέτοια φωνή μόνο ως κομπλιμέντο μπορεί να περάσει) και ότι κακό (έλλειψη προσωπικότητας και ταυτότητας) αυτό συνεπάγεται.

Φυσικά και μουσικά δεν απομακρύνονται πολύ από τον δρόμο που χάραξαν οι MAIDEN, αλλά εδώ δεν θα βρείτε ξεπατικοτούρες. Τόσο μεγάλη είναι η αγάπη αυτών των Πορτογάλων για τους MAIDEN, που ένας από τους καλεσμένους που έχουν στον δίσκο, είναι ο Di' Anno (τελειωμενατζίδικη κατάσταση) στο ομώνυμο κομμάτι, μαζί με τον Ross The Boss. Προσωπικά δεν με πειράζει η ομοιότητα της φωνής (ίσα-ίσα είναι σαν να ακούω μερικές χαμένες ηχογραφήσεις ενός από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές) και κατά συνέπεια το σοβαρότερο μειονέκτημα των ATTICK DEMONS δεν είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας, αλλά η απουσία συνθέσεων ικανές να σε κάνουν να τους αναζητήσεις ξανά και όχι απλά να σου προσφέρουν μερικές ευχάριστες ακροάσεις (αυτό το κατάφεραν).

Παίρνοντας ως δεδομένο (σαν καλοθελητής) ότι η ομοιότητα τους είναι συνειδητή και τα κίνητρά τους οπαδικά και όχι απεγνωσμένες προσπάθειες να πάρουν λίγες τζούρες επιτυχίας από ξένο τσιγάρο, με ικανοποιούν γι’ αυτό που είναι, συνειδητοποιώντας ότι απευθύνονται κυρίως σε αυτούς που το σημάδι που έχουν αφήσει επάνω τους οι IRON MAIDEN, μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτό του πυρακτωμένου σιδήρου σε κώλο αγελάδας.