“When will we drown?

Ένα μόλις έτος από τη κυκλοφορία του τελευταίου τους studio δίσκου, οι πάλαι ποτέ αγαπημένοι του ελληνικού κοινού ANATHEMA επιστρέφουν με ένα δεύτερο CD επανεκτελέσεων για να αποδείξουν περίτρανα το καλλιτεχνικά νεκρό τους status. Και το ξεκαθαρίζω από τώρα: Δε με ενδιαφέρει η όποια χρήση αντικειμενικότητας. Δεν πρόκειται να συναντήσετε καμία έννοια αντικειμενικότητας κατά την ανάγνωση του παρόντος κειμένου. Φέρω πλήρη γνώση πως το “Falling Deeper” αποτελεί ένα αντικειμενικά ευχάριστο άκουσμα, το οποίο θα μπορούσε να συντροφεύσει τις φθινοπωρινές μας νύχτες. Το “Sunset Of Age”, ειδικά, κρύβει από μόνο του μια ξεχωριστή ομορφιά ικανή προς ανάσυρση τυχόν ελαφρυντικών με τη συμμετοχή της Anneke van Giersbergen στο “Everwake” να αποτελεί ένα highlight επαναλαμβανόμενων ακροάσεων. Ή μήπως όχι;

«Mr Writer, why don't you tell it like it is? Why don't you tell it like it really is?». Μάλλον, επειδή στη προκειμένη περίπτωση το τελευταίο που έχει πραγματική σημασία είναι οι ίδιες οι λέξεις. Είμαι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με τους ANATHEMA, αγάπησε τους ANATHEMA και πόνεσε μαζί τους, όπως κάθε ακροατής που ειλικρινώς σέβεται κι εκτιμά τα έργα που έχουν παραδώσει. Πως θα μπορούσα να μείνω ψύχραιμος ενώπιον ενός προσώπου μετριοπαθούς εν συγκρίσει με το γνώριμο παρελθόν τους; Η νέα στροφή βρήκε το πρώτο επίσημο σταθμό στη σαγηνευτική (;) ατμόσφαιρα του τελευταίου ολοκληρωμένου δίσκου τους, μια εκπληκτικά αδιάφορη πτυχή που αποκαλύπτεται με τη πάροδο των ακροάσεων. Η φετινή συλλογή απλά ακολουθεί τη γλυκανάλατη τάση που εισήγαγε η συγγραφή των νέων τραγουδιών υπό διαφορετικά πρότυπα, μιας κι η αναδιασκευή της ιστορίας τους (βλ. τα άπειρα ακουστικά live που γίνονται στη χώρα μας) μοιάζει γνώριμη σε σημείο που το υλικό της μέσης περιόδου δε θα μπορούσε να επιδεχθεί περισσότερες πιθανές επανεκτελέσεις.

Τη στιγμή που οι ANATHEMA δηλώνουν ανανεωμένοι μέσα από το νέο καλλιτεχνικό τους πρόσωπο, ο γράφων της υπόθεσης νοιώθει οργή για το λόγο ότι μια αγαπημένη του μπάντα μοιάζει να υποτιμά τη νοημοσύνη του κόσμου που την έχει στηρίξει τα τελευταία πολλά χρόνια. Τα περισσότερα σχήματα δεν εγκαταλείπουν δυστυχώς τη σκηνή τον καιρό που πρέπει με αποτέλεσμα να παρηκμάζουν ενώπιων λυπηρών εντυπώσεων κι ανούσια πικρόχολων περιγραφών. Οι ANATHEMA, από τη δική τους πλευρά, είχαν τη δυνατότητα να κερδίσουν τη δική τους θέση στο πάνθεον έπειτα από τη κυκλοφορία του “A Natural Disaster”, αλλά προτίμησαν να συνεχίσουν. Χωρίς λόγο. Χωρίς νόημα. Κυκλοφόρησαν τρεις δουλειές που θα αποτελούσαν κάλλιστα τις τελευταίες τους αν είχαν βγει στα μέσα – ή τέλη – της δεκαετίας του ‘90. Κι ενώ κάποιος άλλος στη θέση αυτή θα έκρουε το λεγόμενο κώδωνα του κινδύνου, ο υπογράφων ντρέπεται να παραδεχθεί πως το σχήμα δεν θα μπορούσε να επιλέξει πιο ταιριαστό τίτλο για τη κυκλοφορία του, καθώς το τέλος φαίνεται πως έχει ήδη έρθει.