Η ξεροκεφαλιά ενίοτε είναι και καλό πράγμα. Ιδίως δε, άμα συνδυάζεται με μια καράφλα και δυο μάτια που γυαλίζουν επικίνδυνα, μπορεί να κάνει μέχρι και θαύματα. Ο Chris Reifert και η παρέα του, 20 και βάλε χρόνια μετά, δεν χαμπαριάζουν από κανένα trend ούτε έχουν οποιονδήποτε σκοπό να ανακαλύψουν εκ νέου τον τροχό. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να καθιστούν σαφές γιατί αυτός ο γαμημένος ήχος ονομάστηκε εξ΄αρχής DEATH metal και -μα τις 1000 horror movies!- το κάνουν τόσο απολαυστικά που είναι αδύνατο να τους αντισταθείς.

Στο “Macabre Eternal” οι AUTOPSY συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το περσινό ΕΡ και, ουσιαστικά, από εκεί που δεν έφυγαν ποτέ κατά την εικοσιτετράχρονη καριέρα τους. Δηλαδή, από αυτό το σάπιο κράμα λασπωμένου riffing, διεστραμμένων SLAYER & MOTORHEAD και έρποντος doom (μεγάλη μπάντα οι GOATLORD), σφυρηλατημένο με την πρέπουσα (που σημαίνει λίγη και καλή) ποσότητα punk αλητείας. Αυτό που προκαλεί έκπληξη όμως, είναι το πόσο γαμάτα κομμάτια μπορούν και γράφουν ακόμα. Για την ακρίβεια κανένα δεν μπορείς να πεις ότι υστερεί σημαντικά  σε σχέση με τα υπόλοιπα. Οι περισσότεροι θα έχουν σημείο αναφοράς το 11λεπτο έπος “Sadistic Gratification”, εγώ θα σας πω ότι αυτό αποτελεί ουσιαστικά μια σύνοψη των όσων φρικιαστικών συμβαίνουν προηγουμένως στον δίσκο. Όπως το γκαζωμένο “Dirty Gore Whore”, το “Seeds Of The Doomed” με τα υπέροχα doom/death leads του (για βάλτε ξανά το “Eternal” των PARADISE LOST), το τετράλεπτο “Born Undead” που βαλτώνει σταδιακά για να ξεσπάσει με σολάρες και πάνω απ’ όλα το υπέρβαρο “Sewn Into One”, το οποίο στέλνει για φρουτόκρεμα όσα παιδάκια πετάνε 3-4 τεχνικά riffs και 2 τριγκαρισμένες δίκασες, βαφτίζοντάς τα death metal.

Αν οι MITOCHONDRION, οι DEAD CONGREGATION και οι λοιποί ULCERATE του death metal κόσμου αυτού, είναι οι scouters που ξανοίγονται στις τέσσερις γωνιές του για να διαβούν νέα σύνορα και ανεξερεύνητα μονοπάτια, οι AUTOPSY (μαζί με μερικούς ακόμα) είναι το στιβαρό μέρος της βάσης στην οποία όλοι επιστρέφουν για να δώσουν αναφορά και να λάβουν νέες κατευθυντήριες γραμμές. Καλημέρα σαπίλα. Ξανά. Είναι τρελός ο καραφλός λέμε...