“The primeval genesis, etched into forgotten flesh
In darkness, oblivious. We exist to no avail.”

Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό έχουν ειπωθεί τόσα γύρω από το φαινόμενο των ULCERATE και το νέο τους πόνημα με τίτλο “The Destroyers Of All” που κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά σε ποια ύψη τίθεται ο πύχης των δυναμικών που φέρουν ως σχήμα. Η μία πλευρά αποκαλύπτει ένα κραυγαλέο μίγμα IMMOLATION και DEATHSPELL OMEGA επιρροών, το οποίο χρησιμοποιεί τα διάφορα τεχνάσματα σε βαθμό που αγγίζει τα όρια της αντιγραφής (...ιδιαίτερα δε, όσον αφορά το δεύτερο γκρουπ του μίγματος). Η άλλη πλευρά, πάλι, καταδεικνύει τους ULCERATE να συνδυάζουν ανάλογες ιδέες με συναίσθημα, άψογη τεχνική κατάρτιση και περίσσια ψυχή σε σημείο που λοιπές παρενοχλήσεις καταλήγουν ως πτυχές ανοικτές προς μελλοντική βελτίωση.

Μοναδικό σημείο πέραν αμφισβήτησης παραμένει το γεγονός ότι ο πρόσφατος δίσκος του σχήματος αποτελεί την ωριμότερη δουλειά που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα. Η γυαλισμένη παραγωγή που συναντάμε στο “Everything Is Fire” παραπέμπει νοερά σε σχήματα της Relapse όσον αφορά τη γενικότερη αισθητική του, ενώ στη θέση αυτή μοιάζει να τονίζεται περισσότερο το πατροπαράδοτο στοιχείο του “The Destroyers of All” – απόφαση ορθή, δεδομένου της φύσης των βασικότερων επιρροών. Ο ήχος καταλήγει ανέλπιστα μεστός σε εντυπώσεις, τη στιγμή που οι δυσαρμονικές πτυχές έρχονται να δημιουργήσουν μια αύρα ξένη για τα δεδομένα του ιδιώματος, καθότι τα σκληροτράχηλα, κιθαριστικά του θέματα μοιάζουν να «χάνουν» αρκετά σε ορμή και γενικότερο όγκο. Κερδίζουν όμως σε συναίσθημα, κλιμακώνοντας μια ένταση με τρόπο που εγκλωβίζει τη δυναμική της σε πλαίσια πλήρως σφαιρικά, αντί να ξεσπά διάχυτη, όπως συμβαίνει με τη πλειονότητα των αντίστοιχων παρεμφερών περιπτώσεων.

Όπως το “Everything Is Fire” έκανε τη δική του ισχυρή δήλωση ως μια νέα δύναμη στον ευρύτερο death metal χώρο, έτσι και το “The Destroyers of All”, λοιπόν, έρχεται για να αποτελειώσει ό,τι απέμεινε από το πρώτο ουσιαστικό breakthrough του σχήματος. Οι ατέλειες στο γενικότερο ύφος παραμένουν γεγονός, αλλά στη θέση αυτών λάμπει η ψυχή και το «όραμα» που τόσο πολύ λείπει από τη σκηνή του σημερινού death metal. Το να παίζεις καλά μερικές φορές δεν αρκεί. Θέλει και λίγη φιλοδοξία κι οι ULCERATE καταφέρνουν αυτή τη στιγμή με ένα δίσκο πραγματικό ογκόλιθο να τοποθετηθούν στην elite του παγκοσμίου death metal, δίπλα στις ισχυρές δυνάμεις των «δικών μας» DEAD CONGREGATION και των Ισπανών TEITANBLOOD. Τα αναφερθέντα ονόματα αποτελούν προσωπική εκτίμηση ασφαλώς, όπως το ίδιο συμβαίνει με την υπόθεση των ίδιων των ULCERATE. Κάπου μοιάζει, όμως, αναγκαίο να απορρίπτουμε τις τάσεις που αφορούν ακόλουθους, και να ασχολούμαστε απλά με όσους φέρουν αξιώσεις για ηγέτες.