Αν ήμουν 13χρονος και άκουγα το intro του δίσκου πιστεύω ότι θα είχα ψαρώσει αρκετά. Τώρα όμως που έχω πατήσει τα πρώτα –άντα το μόνο που μου προκαλεί είναι ένα ελαφρύ χαμόγελο αναπόλησης.

Και δυστυχώς είναι η μοναδική φορά που το χαμόγελο εμφανίζεται μιας και από κει και πέρα τη θέση του παίρνει η απορία, η αδιαφορία και η αποστροφή. Και αυτό γιατί το cd πραγματικά είναι άσχημο. Εκεί που το “Resurrection Macabre” του 2009 σηματοδοτούσε όντως μια «μακάβρια αναγέννηση» των Ολλανδών το “Doctrine” έρχεται να κατεδαφίσει τα πάντα και να διαλύσει τις όποιες καλές εντυπώσεις. Συγκεχυμένο, μπερδεμένο μα πάνω απ’όλα βαρετό. Σε καμία στιγμή της διάρκειάς του δεν καταφέρνει να σε κερδίσει και αν έχεις επιλέξει να κάνεις κάτι άλλο συγχρόνως ακούγοντάς το είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται καν να αντιληφθείς ότι τελείωσε το cd. Ούτε η «τεχνοκρατική» αντίληψη και τεχνοτροπία των περισσότερων συνθέσεων μπορεί να διασώσει κάπως τα πράγματα. Βάλε και την κακή παραγωγή και το άσχημο αποτέλεσμα ολοκληρώνεται.

Έχω εκφράσει επανειλημμένα την άποψή μου για την επιστροφή στο προσκήνιο συγκροτημάτων του παρελθόντος και είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων είμαι θετικός. Το “Doctrine” όμως μοιάζει με απεγνωσμένη προσπάθεια 55χρονου να το παίξει μέγας εραστής ενώ δεν του σηκώνεται καν. Κρίμα για τους Ολλανδούς που στο παρελθόν είχαν προσφέρει  εξαιρετικές στιγμές.