Ειλικρινά θέλει πολύ θάρρος και θράσος ώστε να κριτικάρει κάποιος δίσκο των SAXON. Ένας από τους λόγους είναι ότι πρόκειται για ένα από τα συγκροτήματα που είχαν σημαντική συμβολή στο ξεκίνημα του κινήματος που ονομάστηκε “New Wave of British Heavy Metal”. Μη μένοντας μόνο σε αυτό, παρέμειναν υψηλά στην ιεραρχία των υπολοίπων ιερών τεράτων όλα αυτά τα χρόνια με τη συνεπή δισκογραφική τους παρουσία.
Έχοντας αυτό πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού παρατηρούμε πως και στο "Call To Arms" οι SAXON κάνουν κατάθεση ψυχής (όσο και να ακούγεται τετριμμένο αυτή είναι η αλήθεια). Μέσα σε αυτήν την κατάθεση ψυχής λοιπόν, έχουμε ένα στιχουργικό συνοθύλευμα που δεν αποτελεί ένα concept album, αλλά ξεχωριστές ιστορίες επηρεασμένες από καταστάσεις μέσα από την καθημερινότητα αλλά και μέσα από την μυθολογία (βλέπε Excalibur).
Από μουσικής πλευράς το album είναι επηρεασμένο από τις δισκογραφικές τους δουλειές στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Κορυφαία κιθαριστικά riffs (όπως πάντα), κορυφαία απόδοση του Biff και κρυστάλλινη παραγωγή. Ο ίδιος ο Biff παραδέχεται σε μία συνέντευξη, ότι η “back to the roots” σύνθεση κομματιών ήταν μία συνειδητή επιλογή, που μαζί με την δυναμική – σύγχρονη παραγωγή οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα που είναι αντάξιο των υπολοίπων δισκογραφικών δουλειών τους.
Ευχάριστες εκπλήξεις είναι η συμμετοχή κάποιον οπαδών του συγκροτήματος στο refrain του “Back in ‘79” και του πληκτρά Don Airey (DEEP PURPLE, ex-RAINBOW). Όπως επίσης και το ότι δύο τραγούδια από το δίσκο γράφτηκαν και για την επερχόμενη ταινία “Hybrid Theory”.
