Θυμάμαι ακόμα το “Belus”. Θυμάμαι ακόμα να αγοράζω τη συλλεκτική βινυλιακή του έκδοση. Τις πρώτες ακροάσεις. Την ικανοποίηση μου για αυτό που άκουγα. Τη χαρά, αλλά και την καχυποψία που είχα όταν είδα ότι ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, ο διάδοχος του που φέρει το όνομα “Fallen”, θα έβλεπε το φως της ημέρας. Από τη στιγμή που βρήκε το δρόμο του στο στερεοφωνικό μου δεν λέει να φύγει από εκεί. Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα πως ο ιθύνων νους πίσω από τους BURZUM, κ. Vikernes, θα κατάφερνε να ξεπεράσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα μια κυκλοφορία σαν το ''Belus''.
Το “Fallen” είναι πιο μελωδικό, πιο συναισθηματικό, με ακόμα καλύτερη παραγωγή. Είναι βαθύτερο. Με εξαίρεση το ambient outro του, στο οποίο δε νομίζω ο ακροατής να μείνει για πολύ, τα πέντε τραγούδια που απαρτίζουν τον κορμό του δίσκου καταφέρνουν να συναρπάσουν. Προσωπική μου άποψη, πιθανόν παραπλανητική. Όμως όσοι αγαπούν το συγκρότημα μπορούν να με πάρουν από το χέρι και να υποκλιθούμε μαζί σε ένα συγκεκριμένο σημείο του δημιουργήματος. Αναφέρομαι στο κομμάτι “Vanvidd”, στο 3’ και 42’’, όπου τα ουρλιαχτά του 38άχρονου πλέον Vikernes με ωθούν κάθε φορά που τα ακούω να κάνω σαν καθυστερημένος σπυριάρης μεταλλάς (μην παρεξηγηθείτε οι μεταλλάδες...), αφού τελικά αυτό είμαι, χωρίς τα σπυριά.
Τα μονόνοτα riffs του, τα φωνητικά που κυμαίνονται από τα βραχνά black metal τύπου έως τα καθαρά, οι επικές ατμόσφαιρες, είναι όλα εδώ (ακούστε το “Budstikken” δίνοντας βάση στον ρυθμό των τυμπάνων). Να ξεπερνούν κάθε τι που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, να ξεπερνούν το ίδιο το “Belus”, να με ωθούν να αγοράζω διαφορετικές βινυλιακές εκδόσεις του.
Έμαθα προσφάτως ότι πρόκειται να επαναηχογραφηθούν οι πρώτες του δουλειές. Εμπορική κίνηση σίγουρα, αφού ο μάστορας γνωρίζει ότι το κοινό θα αγοράσει. Μέσα σε αυτούς και εγώ. Χαλάλι του. Με δίσκους σαν το “Fallen” δε λυπάμαι να επενδύω στο Νορβηγό. Βαθμό δε βάζω. Δεν έχει νόημα.
