Οι THE OCEAN έχουν αποφασίσει να κυκλοφορούν μουσική ανά αλληλοσυμπληρούμενα ζεύγη, κάτι σαν το Yin και το Yang της κινέζικης φιλοσοφίας. Έτσι, το πιο ήρεμο και πολυσυλλεκτικό ντεμπούτο τους, “Fluxion”, το διαδέχτηκε το άγριο post-metal αδερφάκι του, “Aeolian”, δίσκος χάρη στον οποίον δημιούργησαν και την πρώτη τους σημαντική fanbase. Η κυκλοφορία, όμως, που τους εδραίωσε στην παγκόσμια μουσική κοινότητα ήταν το εξαιρετικό από όλες τις απόψεις “Precambrian”, το οποίο ενσωμάτωνε μέσα του τις δύο αντικρουόμενες διαθέσεις των δημιουργών του: στο πρώτο CD οι THE OCEAN “έχωναν” αβέρτα, ενώ στο δεύτερο έμπαζαν μέσα έγχορδα, μελωδίες και ιδιόμορφους ρυθμούς με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα δίσκο που και μουσικά και ως concept ξεχώριζε ευθύς αμέσως από τον post-metal συρφετό και τον άφηνε χιλιόμετρα ξοπίσω του.
Μετά από αυτήν τη σύντομη αναδρομή στην ιστορία του συγκροτήματος, ή μάλλον της κολλεκτίβας κατά τα μοντέρνα ήθη, φθάνουμε στο “Heliocentric”. Εδώ λοιπόν, έχουμε τους μελωδικούς -και πάντα με διάθεση να πρωτοτυπήσουν- THE OCEAN πιο προσπελάσιμους, πιο καθαρούς και πιο progressive metal από ποτέ. Από την πρώτη ακρόαση καθίσταται σαφές ότι με το νέο τους πόνημα κάνουν ένα μεγάλο άνοιγμα σε νέο κοινό, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα τους αγκαλιάσει λόγω της ποιότητας της δουλειάς τους, ενώ ταυτόχρονα πολλοί παλιοί fans θα απογοητευθούν και θα στρέψουν την προσοχή τους σε νέα –πιο άγρια- ακατέργαστα διαμαντάκια.
Το “Heliocentric” έχει κατά 90% καθαρά φωνητικά, πολλά πιάνα και πνευστά να παίζουν μπάλα σε περιπτώσεις ακόμα και δίχως κιθάρες δημιουργώντας ήρεμες και ατμοσφαιρικές καταστάσεις, καλογυαλισμένο ήχο, μερικά άγρια ξεσπάσματα και κάποιες καινούριες επιρροές από την τελευταία περιοδεία της μπάντας με τους OPETH. Όσοι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν τη στροφή των THE OCEAN από “underground” φιλόδοξο project σε μουσική που μπορεί να ακούσει άνετα ο μέσος μεταλλάς, εδώ θα βρουν μόνο δύο τραγούδια να τους θυμίζουν τις εποχές “Precambrian”: τα φοβερά 2 τελευταία κομμάτια, “The Origin Of Species” και “The Origin Of God”.
Μεγάλη κουβέντα έγινε για τη μουσική εξέλιξη της μπάντας. Το σημαντικό ερώτημα, όμως, είναι: αυτή η αλλαγή πορείας έγινε με μαεστρία; Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει; Η απάντηση είναι δίχως αμφιβολία και δίχως ενδοιασμούς, ένα μεγάλο ναι. Αν κοιτάξουμε το “Heliocentric” αποστασιοποιημένα και ως αυτούσια δημιουργία, τότε έχουμε έναν πάρα πολύ καλό δίσκο μοντέρνου progressive metal. Όσο για τα περί ξεπουλήματος: μέσα στη χρονιά θα κυκλοφορήσει το ταίρι του, το “Anthropocentric”, το οποίο κατά τα φαινόμενα δε θα είναι τόσο τρυφερό μαζί μας όπως ήταν το “Heliocentric”. Άρα έχουν και το απόλυτο άλλοθι. Είπατε τίποτα;
8
