Οι THE SILENT RAGE μας έρχονται από την Αθήνα και στο βραχύ αυτό χρονικό διάστημα της ύπαρξής τους (από το 2006) έχουν αλλάξει πολλά μέλη για να πάρουν την τελική μορφή που έχουν σήμερα και με την οποία κυκλοφορούν το αυτό-χρηματοδοτούμενο πρώτο EP τους. Η μπάντα παρουσιάζεται άκρως διαβασμένη και με σαφείς τις προθέσεις της: να κινηθεί στα στάσιμα και πολύπαθα πια νερά του euro-power... Και τα καταφέρνει άριστα, τηρουμένων των αναλογιών.
Η παραγωγή είναι απρόσμενα καλή αφού αναδεικνύει όπως ακριβώς πρέπει τις πιασάρικες και ανεβαστικές μελωδίες που υπάρχουν στα 5 κομμάτια του EP. Τα ψηλά φωνητικά του Κώστα Τόκα ακολουθούν όλα τα κλισέ της euro-power σχολής και δε θα απογοητεύσουν κανένα θιασώτη της, ενώ τα πιο «άγρια» του Νίκου Σιγκλίδη θυμίζουν πολύ αυτά του Holopainen στους NIGHTWISH, τόσο στη χροιά όσο και στη φιλοσοφία με την οποία χρησιμοποιούνται μέσα στα κομμάτια. Τα πλήκτρα που υπάρχουν εμπλουτίζουν πολύ όμορφα το δίσκο, δίνοντας ταυτόχρονα στους μεταλλάδες το πάτημα να λένε ότι οι THE SILENT RAGE παίζουν power με progressive στοιχεία, χαρακτηρισμό που σίγουρα αποδοκιμάζουμε όπου και όποτε τον βλέπουμε.
Το εναρκτήριο “Perished In Flames” ξεκινάει με γρήγορους ρυθμούς και επιθετικές κιθάρες, για να πάρει τη σκυτάλη το πιο αργό και με επική διάθεση “Leading The Legions”. Οι ταχύτητες θα πάρουν την ανιούσα για ακόμα μία φορά με το συναυλιακό “Wings Of Tragedy”, το οποίο αποτελεί κλασικό δείγμα καλοπαιγμένου power metal που σε κάνει να κουνήσεις ρυθμικά το κεφάλι με πώρωση. Το ομότιτλο κομμάτι με τις πολλές εναλλαγές του είναι και το πιο ιδιαίτερο και πολυεπίπεδο, αποτελώντας έτσι σημείο αναφοράς για όλη την κυκλοφορία. Ο τελευταίος μας σταθμός θα είναι το λυρικό “Litany Of Imprisoned Souls” που θα κάνει το πέντε στα πέντε, κλείνοντας έτσι της κουρτίνες αυτής της όμορφης και απρόσμενης παράστασης με εξαιρετικό τρόπο...
Οι THE SILENT RAGE σίγουρα δεν έχουν τίποτα καινούριο να προσφέρουν στη μουσική και –σαφώς- δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτα σε όποιον θεωρεί ότι μπάντες όπως οι NOCTURNAL RITES ή οι SONATA ARCTICA δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι μια κυκλοφορία για τους fan του είδους και απευθύνεται σε αυτούς και μόνο. Μολαταύτα, αξίζουν και με το παραπάνω. Μακάρι το εγγύς μέλλον να μας επιφυλάσσει από αυτά τα παλικάρια δίσκους που να φτάνουν το επίπεδο των κορυφαίων του εγχώριου μελωδικού πιασάρικου metal. Μιλάμε για τους φοβερούς INNERWISH φυσικά…
8
