Πέρσι είχαμε τους AC/DC...φέτος η σειρά των KISS να επιδοθούν σε πολύ καλό δεινοσαυρικό hard rock, που πάντα αγαπάμε να ακούμε. Βέβαια η σύγκριση είναι άνιση, αφού οι Αυστραλοί, μάλλον, κατάφεραν να βγάλουν ένα σχεδόν αψεγάδιαστο album, που έσπασε τα κοντερ σε όλον τον κόσμο. Οι KISS με το “Sonic Boom”, κατάφεραν και με κέρδισαν, όπως είχαν κάνει και πολλά χρόνια πριν, με το “Psycho Circus”. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε της χρυσής εποχής τους, αλλά φέρει εις πέρας την αποστολή για την οποία έχει δημιουργηθεί. Κέφι, πιασάρικα κομμάτια, 3-4 αξιοπρεπή μπασίματα στο “απολιθωμένο” setlist της νέας περιοδείας.
Παρά την γνωστή φιλοχρήματη στάση των Simmons-Stanley, ο δίσκος είναι ειλικρινής με το κοινό του, μακρυά από pop μπλεξίματα, αντάξιος του ήχου που δομήθηκε στα 7 πρώτα albums των 70's. Το love-or-hate rock των KISS βρίσκεται εδώ, συντροφεύει τις διονυσιακές συνήθειες σας και το party παίρνει φωτιά όπως παλιά...
Το single “Modern Day Delilah”, το ρυθμικό “Yes I Know”, το συναυλιακό “All For The Glory” και το καλύτερο κομμάτι τους εδώ και μια εικοσαετία “I'm An Animal”, είναι κάποια απτά παραδείγματα, της παραδοχής ότι οι KISS γλίτωσαν τον χλευασμό του ακροατηρίου. Δεν αξιώνονται ενθουσιασμό ή έστω σεβασμό, λόγω του “Sonic Boom”, αλλά η έννοια “αξιοπρέπεια”, στις μέρες μας, είναι άγνωστη σε πολλούς 65-νταρηδες rockers.
7
