Οι BEHEMOTH είναι από τις μπάντες που αποδεικνύουν ότι το πιο σημαντικό προαπαιτούμενο μιας επιτυχημένης μπάντας είναι η σκληρή και συνεχής δουλειά. Από την απαρχή της καριέρας τους, ερχόμενοι από μια φτωχή σκηνή (...Πολωνική γαρ), έχτισαν ένα όνομα – ογκόλιθο για τον ακραίο χώρο του 2009. Μου θυμίζουν έντονα την περίπτωση των δικών μας ROTTING CHRIST και ίσως για αυτό τους συμπαθώ εξίσου.

To “Evangelion” album αποτελεί το τρίτο μέρος μιας “φωτισμένης¨καλλιτεχνικής περιόδου, όπου τα έτερα “The Apostasy” και “Demigod” τους επανα-κατατάσσουν στο death metal, με θρησκευτικές στιχουργικές αναζητήσεις που τείνουν να θεωρούνται βλάσφημες. Ο Nergal με στίχους κοφτερούς, τα χώνει σε κάθε μορφή θεϊκής φύσης που υποδουλώνει το ανθρώπινο πνεύμα, ενώ στο booklet του “Evangelion” επεξηγεί εκτενώς το όραμα κάθε τραγουδιού. Respect!!!

Η μουσική κινείται κάπου ανάμεσα στην αμεσότητα του “Demigod” και την προοδευτικότητα του “The Apostasy”. Η αλήθεια είναι ότι λείπει ο χαρακτήρας της κιθαριστικής πρωτοτυπίας. Το album είναι μεν πολύ μεστό από τον BEHEMOTH παλμό, αλλά τα riffs είναι λίγο πολύ γνωστά. Το “Evangelion” στηρίζεται σε πυλώνες “ατμόσφαιρας”, με την καθεαυτή μουσική να ακροβατεί ανάμεσα στο “ξεπερασμένο” και το “τίμιο” death metal.

Εγώ χάθηκα αρκετές ώρες μέσα στο album αυτό, κυρίως λόγο της έμφασης που έχει δοθεί στην παραμικρή λεπτομέρεια. Προτείνω και σε εσάς να του δώσετε την πρέπουσα σημασία, κυρίως αν δεν έχετε μεγάλη εξοικείωση με την μουσική τους. Δείτε το σαν εκπαίδευση στην ακραία μουσική του σήμερα.

8