Οι αυτοκτονικά πληκτικοί ALEXISONFIRE δεν έβαλαν μυαλό τόσα χρόνια! Αν και ξεκίνησαν με αξιοπρεπές “φραντζο-screamo” στη συνέχεια το έριξαν στις ραδιοφωνικές, rock διπλοπενιές και τα ζαχαρωμένα φωνητικά, που για κάποιον λόγο κάποιοι ονομάζουν post-hardcore. Και καλά ας πάει στο διάολο το πώς θα το πούμε, το θέμα είναι ότι αυτό που κάνουν δεν το κάνουν καλά σε καμία περίπτωση.

Ειδικά στο νέο τους “πόνημα”, “Old Crows, Young Cardinals”, του δίνουν και καταλαβαίνει, απογοητεύοντας όσους είχαν πιστέψει ότι μπορούσαν να χτυπήσουν τους mainstream μεγιστάνες THURSDAY. Όχι ότι οι THURSDAY είναι η καλύτερη μπάντα του πλανήτη, αλλά σίγουρα έχουν ένα status και μια ποιότητα που οι ALEXISONFIRE δεν θα απολαύσουν ποτέ. Βέβαια δεν δείχνουν να το καταλαβαίνουν, εξάλλου “δεν είμαστε εμείς κακοί αλλά ο κόσμος”, οπότε κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να αντιστρέψουν την κατάσταση, οι άμοιροι…

Έτσι η μπάντα ξεσαλώνει με άνευρα και ανούσια riff-άκια (τα leads θυμίζουν ασκήσεις στις κλίμακες!!!!), γαρνιτούρα στα αιωνίως “πληγωμένα” και “συναισθηματικά” φωνητικά (“Oooooh winter, Oooooh no, Οοοοοh no”) μπας και τσιμπήσει κανένα θύμα. Εκεί όμως που πραγματικά χάνεις την όποια υπομονή έχεις, είναι όταν καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις πατήσει το repeat αλλά άκουσες και τα 11 κομμάτια του δίσκου χωρίς να το έχεις αντιληφθεί, αφού αυτά μοιάζουν απελπιστικά. Όσο για το εξώφυλλο… τρία πουλάκια κάθονταν, αλλά ξέχασα τον συμβολικό τίτλο του δίσκου. Λάθος μου, ανήσυχοι καλλιτέχνες…

Γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να ασχοληθείτε σε καμία περίπτωση με το δίσκο αυτόν. Αν θέλετε να ακούσετε post-hardcore/screamo μπορείτε να επενδύσετε στον δικομματισμό και να ασχοληθείτε με τους THURSDAY ή τους ENVY. Αν πάλι είστε έτοιμοι για underground καταστάσεις τα ονόματα HEAVEN IN HER ARMS, SAETIA και BASED ON A LIE είναι μονόδρομος (και ελπίζω να καταφέρω να σας τους παρουσιάσω σε ένα μελλοντικό “In Memory”).

3