Ακόμη θυμάμαι την απογοήτευση που μου είχε προκαλέσει το “The Funeral of God” των underground ηρώων ZAO. Δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν η μπάντα που έχει βγάλει δισκάρες σαν τα “Liberate Te Ex Inferis” και “The Splinter Shards the Birth of Separation” (αδιανόητο το να μην τα έχετε τσεκάρει) υπέκυπτε στις τότε μόδες της πλαστικοποιημένης μουσικής σύνθεσης. Τέτοια καλλιτεχνική εκπόρνευση δεν την περίμενα ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου και αν το αμέσως επόμενο, πολύ καλό, “The Fear is What Keeps Us Here” δεν είχε επαναφέρει τη μπάντα στα (συνήθη) δυσθεώρητα ύψη έμπνευσης δεν θα έμπαινα καν στο κόπο να ακούσω το νέο δίσκο.
Δυστυχώς όμως το “Awake?” καταδικάζει τους ZAO στη θέση του κλητήρα της σύγχρονης metalcore πραγματικότητας, αυτής, δηλαδή που παράγει με το κιλό κακό και χωρίς έμπνευση metal. Πλήρης απογοήτευση ο δίσκος σας λέω, χωρίς καμία υπερβολή. Ξεχάστε τα τοξικά riffs που ξέραμε, έχουν αντικατασταθεί με χαζά (μόνο έτσι μπορώ να τα χαρακτηρίσω) θέματα που παραπέμπουν σε “hardcore” σχολική μπάντα, ξεχάστε τα έξυπνα beatdowns, εδώ υπάρχουν μόνο τυποποιημένα, και τέλος αυξήστε τα μελωδικά φωνητικά, που πάντα υπήρχαν αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός. Η επιστροφή στη πέτρινη εποχή του “The Funeral of God” επισφραγίζετε με την μπάντα να συμπεριλαμβάνει το τότε bonus track "Romance Of the Southern Spirit".
Ειδικά στα φωνητικά, οι μελωδικές γραμμές (με παραμόρφωση ή καθαρές) έχουν πλέον καταντήσει κακόγουστο αστείο, σε σημείο που απορώ για τη κριτική ικανότητα των ZAO στις συνθέσεις τους. Γιατί, ακούγοντας π.χ. τα “The Eyes Behind the Throne”, “Entropica” (ηχεί σαν κόπια KILLSWITCH ENGAGE!!! – φαντάσου κατάντια) και “Quiet Passenger Pt.1” νομίζεις ότι από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν έχουν σκοπό να δημιουργηθεί ένα πέρασμα για να “κελαηδήσει” κάποιο από τα μέλη της μπάντας. Το μόνο κομμάτι που θυμίζει το ένδοξο παρελθόν είναι το “Reveal”, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό στο πλαίσιο ενός full length.
Τέλος έχουμε και τον, συμπατριώτη μας, Tim Lembesis στην παραγωγή να εκτελεί στα 3 μέτρα την, κάποτε, ηχητική ιδιαιτερότητα της μπάντας. Γάμησες που γάμησες τη μπάντα σου, τι μπλέκεσαι ρε συ με το ξένο κόσμο; Αποτέλεσμα; Ήχος απευθείας από το ράφι… Κρίμα.
4
