Ιδού το ίνδαλμα της απανταχού metal πιτσιρικαρίας...οι απόγονοι των PANTERA, οι βασιλιάδες του N.W.O.A.T.M. Οι LAMB OF GOD θεωρούνται όλα τα παραπάνω, αλλά είναι ακόμα περισσότερα. Μέσα σε μια πενταετία έχουν αναγκάσει όλον τον κόσμο να ασχοληθεί μαζί τους, προσφέροντας στο heavy metal τρεις δισκάρες και άπειρες μελανιές στο νεανικό κοινό που τυγχάνει να τους έχει δει live.

Το “Wrath” παραμένει πιστό στον κανόνα Αγκωνιά-Κλοτσιά-Μπουνιά και πηγαίνει το πράγμα ένα βήμα παραπέρα. Δυσνόητα περάσματα, υπερηχητικό drumming (Chris Adler), αρυθμίες προστίθενται και το album απομακρύνεται από nu-metal σκόπελους, χωρίς να χάνει τον club-άτο ήχο του, που εδραίωσε την μπάντα σε κάθε μεταλλικό setlist που σέβεται τον εαυτό του. Αυτός ο φοβερός τυπάς (Randal Blythe) που βγάζει το λαρύγγι του στο μικρόφωνο, χρησιμοποιεί την φωνή του σαν τρίτη κιθάρα, με εξωγήινα αποτελέσματα. Τα metal riffs (Wille Adler) τείνουν στο άπειρο, οι hard rock κιθαριστικές τζούρες (Mark Morton) πανταχού παρούσες και το μόνο σύγχρονο album που θα μπορούσε να το συναγωνιστεί , είναι μάλλον το “The Blackening” των MACHINE HEAD.

Το “Wrath” είναι το metal του σήμερα, που σέβεται το χθες και αντιπροσωπεύει εκείνη την πλευρά της μουσικής, που ψυχαγωγεί. Εδώ δεν θα βρείτε χρόνο να προβληματιστείτε ή να χαλαρώσετε. Ιδρώτας και Σκόνη...

9