Ακόμα ένας δίσκος ρετρό, 70’s prog rock από τη Σουηδία. Μην παρερμηνεύετε –κάθε άλλο παρά αγανακτούμε! Πρόκειται μόλις για την τρίτη κυκλοφορία στη δισκογραφική λίστα των SIMON SAYS, όμως ο πρώτος τους δίσκος χρονολογείται 13 χρόνια πριν! Όμορφες –χαρούμενες ως επί το πλείστον- μελωδίες, απλό μα ταυτόχρονα επιδέξιο παίξιμο, επιτηδευμένα ψεγαδιασμένη παραγωγή και ένας τραγουδιστής που… θα μπορούσε να είναι καλύτερος χωρίς να είναι κακός.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τον πηγαίο θαυμασμό για μπάντες όπως οι YES και οι GENESIS -δηλαδή της σχολής των THE FLOWER KINGS του Roine Stolt- μας δίνουν το τελικό αποτέλεσμα, ονόματι “Tardigrade”. Μεγάλα κομμάτια χτισμένα με σαουντρακικό σκεπτικό πάνω στην ιστορία που εξιστορούν συνδυάζονται με άλλα μικρότερα με πιο συμβατικές δομές για να μας δώσουν το τελικό αποτέλεσμα. Ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα που δεν είναι τόσο εύκολο σαν άκουσμα όσο μπορεί να φαίνεται στην αρχή.

Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα. Και μόνο για το δεκάλεπτο “As the river runs”, με τις εκπληκτικές μελωδίες και την έξυπνη δομή ο δίσκος τα βγάζει τα λεφτά του. Άλλες πάρα πολύ καλές στιγμές είναι το ομώνυμο 3λεπτο “χιτάκι” με το κολλητικό ρεφραίν, το οποίο σίγουρα θα πιάσεις πολλές φορές τον εαυτό σου να σιγοτραγουδάει κατά τη διάρκεια του ντουζ, αλλά και το εναρκτήριο “Suddenly the Rain” που σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Εκεί που χαλάει το γλυκό είναι στο 27λεπτο “Brother where’ you bound?” Όχι διότι είναι άσχημες οι ιδέες του αν τις απομονώσεις, μα γιατί προφανώς οι SIMON SAYS είχαν κάτι μεγάλο στο μυαλό τους σαν στόχο. Πέτυχαν να κάνουν κάτι μεγάλο μα μόνο στη διάρκεια, καθότι το αποτέλεσμα στο εν λόγω κομμάτι κρίνεται κάπως αδιάφορο.

Κοιτάζοντας το δίσκο από μια απόσταση, σχηματίζεται ένα μειδίαμα στο πρόσωπο ε και δεν μπορώ παρά να προτείνω το δίσκο σε όποιον αγαπάει KING CRIMSON, Peter Gabriel και λοιπά καλούδια…

7