Οι Δανοί φίλοι μας Fairytale Abuse με κούρασαν. Με αναγκάζουν για άλλη μια φορά να γράψω μια κοινότοπη κριτική για ένα κοινότοπο συγκρότημα. Έχουν για εικόνισμα τους C.O.F. και τους DIMMU BORGIR των νεότερων χρόνων. Όποια κριτική και αν διάβασα για το δίσκο τους συμφωνεί με το παραπάνω. Εξηγούμαι.

Πλήκτρα, αλλαγές στα tempos και δρακουλιάρικη ατμόσφαιρα. Νισάφι. Μου αρέσουν και οι δύο μπάντες που αντιγράφονται, αλλά βαριέμαι τους αντιγραφείς τους. Και που ξόδεψα το χρόνο μου να τους ακούσω πολύ τους ήταν. Εντάξει, παραγωγή σωστή, εκτέλεση σωστή, αλλά έλεος. Ήθελα να ‘ξερα οι ίδιοι δε βλέπουν ότι δεν έχουν προσωπικότητα; Ή μάλλον άστους, αυτοί μία χαρά γουστάρουν. Όσοι αγοράζουν το δίσκο δεν αντιλαμβάνονται ότι εξαπατήθηκαν;

Απλά αν έχετε περισσευούμενο χρόνο ακούστε τους και αν σας κάνουν επενδύστε. Εμένα με άφησαν αδιάφορο, μια φορά.

4