Παρόλο που ποτέ δεν θεωρούσα τους CROWN OF THORNS το “μεγάλο” συγκρότημα, είχαν κυκλοφορήσει από το 1993 έως το 1998 τρεις δουλειές που άξιζαν προσοχής. Τα “Crown Of Thorns”, “Breakthrough”, “Lost Cathedral” ήταν πολύ καλά δισκάκια που εδραίωσαν για τα καλά το συγκρότημα στο χώρο του μελωδικού hard rock με χριστιανικό στίχο. Από κει και πέρα κυκλοφορούσαν αραιά και που κανά δίσκο χωρίς να τυγχάνουν ιδιαίτερης ανταπόκρισης από οπαδούς και μη, μιας και συνθετικά είχαν χάσει την όποια αίγλη είχαν κερδίσει δικαιωματικά από τα προαναφερθέντα albums.

Έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου studio album “Karma” κάνουν ξανά δισκογραφικά το έμπα, με τη ίδια σύνθεση που στιγμάτισε όλες τις δουλειές τους από το “Breakthrough” και μετά, μήπως και ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά του σκληρού ροκ. Και όπως είχα μυριστεί από την αρχή, κάνανε μια τρύπα στο νερό. Ενώ το ξεκίνημα ήταν σχετικά καλό με τα “Faith” και “All In My Head” να οριοθετούν το γνωστό ήχο της μπάντας, η συνέχεια εξαιρουμένων του φοβερού “Home Again” και του εμπορικού “All I Wanna Do” ήταν αποκαρδιωτική. Σε πολλές των περιπτώσεων, το ξεκίνημα του κάθε τραγουδιού ακουγόταν ενδιαφέρον, αλλά καθώς ξεδιπλωνεόταν κατέληγε σε “Βατερλό”.

Αν είστε fans και επειμένετε να του δώσετε κάποια ευκαιρία, καλώς. Προσωπικά, σας προτείνω να απέχετε…
4