Οφείλω να ομολογήσω πως μόλις πήρα το promo τους στα χέρια μου και είδα το όνομα του γκρούπ και το εξώφυλλο του άλμπουμ, η πρώτη, οπτική τουλάχιστον γνώμη που σχημάτισα, δεν ήταν και η καλύτερη. Αυτό συνέβει διότι το λογοπαίγνιο της λέξης “invisible” (=αόρατος) με το όνομα της φυλής των Βησιγότθων, “Visigoths”, μου φάνηκε τουλάχιστον χαζός, για να χρησιμοποιείται από μια μπάντα με συμβόλαιο, που δισκογραφεί, όπως και το εξώφυλλο μου φάνηκε κάπως ερασιτεχνικό. Τέλος πάντων.
Οι Νεοϋορκέζοι INVISIGOTH ηχογράφησαν το δεύτερό τους album και έχουν βαλθεί να μας δυσκολέψουν στο να προσδιορίσουμε το μουσικό τους ύφος, μιας και έχουμε να κάνουμε με ένα χωνευτήρι από ήχους, επιρροές και διαθέσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο όρος progressive είναι ο πιο κοντινός σε ό,τι ακούγεται μέσα σε αυτό το άλμπουμ, μιας και έχουμε να κάνουμε με μια πιο ανάλαφρη εκδοχή των THERION, με τα συμφωνικά μέρη να δηλώνουν παρόντα και με αναφορές από progressive metal συγκροτήματα, όπως οι ROYAL HUNT ή οι PAIN OF SALVATION, καθώς και από progressive rock μεγαθήρια, σαν τους GENESIS, RUSH και PINK FLOYD, να μην λείπουν. Μέσα στο album υπάρχει διάχυτη μια ταξιδιάρικη διάθεση, που ενισχύεται αρκετά από τις ανατολίτικες μελωδίες, που χρησιμοποιεί το γκρούπ, όπως επίσης υπάρχουν κάποιες funk και trip hop τζούρες καθώς και αρκετά ambient μέρη.
Τεχνικά μιλώντας, τα πλήκτα και οι ηλεκτρονικοί ήχοι ακούγονται αρκετά πιο μπροστά από τις κιθάρες, χωρίς όμως να λείπουν κάποια riffs και solos, παρά τις συμφωνικές ενορχηστρώσεις, πάνω στις οποίες στηρίζεται κατά κύριο λόγο η μουσική.
Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που αποδεικνύεται δύσκολος και δυσχώνευτος για κάποιον που θα τον ακούσει για πρώτη φορά, λόγο της μεγάλης του ποικιλομορφίας. Δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, μιας και ό,τι ακούγεται εδώ μέσα έχει ξαναπαιχτεί από άλλα groups και μάλιστα καλύτερα, και φυσικά δεν είναι και για πολλές ακροάσεις μιας και από ένα σημείο και μετά μπορεί να γίνει κουραστικό. Σαφώς και δεν απευθύνεται στις μάζες ή στον σκληρό πυρήνα του metal ακροατηρίου, αλλά σε εκείνους που αρέσκονται σε περίεργα, ασυνήθιστα και διαφορετικά ακούσματα, που δεν είναι άλλοι από τα ‘‘αρρωστάκια’’ του prog ήχου.
5,5
