Την πρώτη φορά που άκουσα το ''Cursed Madness'' των SULPHUR δεν άντεξα και μόλις στο πέμπτο τραγούδι πάτησα το ''stop''. Τις επόμενες φορές ήμουν καταλλήλως προετοιμασμένη, κάνοντας μια νευροπαραλυτικη ένεση, αφού πάτησα το ''play'', και κατάφερα να το ακούσω ολόκληρο! Το προηγούμενο όνομα των νορβηγών ήταν TAAKERIKET και, απ' ότι φαίνεται, το αντικατέστησαν με το αγγλικό (…άρα και ευρέως κατανοητό) SULPHUR στοχεύοντας σε διεθνή καριέρα... Αμ δε, αν συνεχίσουν έτσι!!
Το ''Cursed Madness'' δεν είναι τόσο απαίσιο ώστε να θες να σε πνίξουν τα φίδια που στέκονται καμαρωτά στο εξώφυλλο, αλλά είναι τόσο τετριμμένο που βαριέσαι. Αφάνταστα, όμως! Παίζουν μια μίξη αμερικάνικου death και black τύπου Dimmu Borgir χωρίς τα συμφωνικά μέρη. Ίσως η μουσική τους να χρειάζεται λίγο χρώμα και προσωπικότητα.
Το πρώτο τραγούδι (''The Summoning'') έχει χαρακτηριστικές Morbid Angel κιθάρες και γι' αυτό με κέρδισε εύκολα. Από το δεύτερο και μετά αρχίζει το (…μετρίου ποιότητας) black παραλήρημα...Το τρίτο τραγούδι (''Two Thousand Years Of Plague'') ξεκινά με ένα ενδιαφέρον sample, αλλά αυτά είναι τα μόνα αξιόλογα δευτερόλεπτα του. Τα φωνητικά είναι μπάσα death,με πολλή βραχνά και λίγη τεχνική. Από το σύνολο, μόνο η κιθαριστική δουλειά έχει κάποιες βραχείες καλές στιγμές και ελπίδα βελτίωσης στον επόμενο δίσκο. Περνάει τη βάση, αλλά ελάχιστα…
5,1
