Σίγουρα ενδιαφέρουσα περίπτωση. Οι Δανοί ILLNATH κυκλοφορούν τον τρίτο δίσκο τους και για αρχή κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση.

Σαφώς ο καλύτερός τους, αλλά είναι αρκετός για να τους δώσει και τη δημοσιότητα που θα ήθελαν; Το μπασταρδεμένο melodic death metal meets black meets gothic που παίζουν, φέρνει σίγουρα στο μυαλό τις πιο mainstream στιγμές των CRADLE OF FILTH σε συνδυασμό με DARKTHRONE και DIMMU BORGIR. Πάντα τονίζω σε πιο mainstream φόρμες.

Το “Second Skin Of Harlequin” σίγουρα έχει πολύ καλά τραγούδια, όπως τα “And there was light”, “Feathers shall fall” και “Clockwork of time”. Σίγουρα έχει μια αξιοπρεπέστατη παραγωγή. Σίγουρα είναι πολύ καλό τεχνικά. Σίγουρα είναι πολύ προσεγμένο. Όμως είναι αρκετό για να κάνει τη διαφορά για τους Δανούς;

Το κοινό των προαναφερθέντων σχημάτων, αλλά και όσων γουστάρουν τα μπασταρδέματα στον ακραίο χώρο του metal ας δοκιμάσουν και νομίζω ότι δε θα χάσουν. Άλλωστε δε βαρεθήκατε λιγάκι τα ίδια και τα ίδια;


7