Μόλις είδα το εξώφυλλο του ‘’Before The Last Journey’’ που δείχνει, στη μία πλευρά, το γνωστό τύπο χαζογκόμενας που δε βγαίνει απo το σπίτι, αν δε βάλει στα μούτρα της όση λευκή πούδρα βρει στα Hondo’s center, και στην άλλη, την ίδια αξιαγάπητη *%!&ίτσα να καθρεφτίζεται κλαμένη και χτυπημένη (προφανώς, από κάποιον αγανακτισμένο που είχε ακούσει το album) , κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς...

Δε με ενδιέφερε καθόλου το gothic, μέχρι που άκουσα τη νέα κυκλοφορία των AMATRIS και το μίσησα! Πραγματικά, όταν σκέφτομαι ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές καλές ερασιτεχνικές μπάντες που πληρώνουν κιόλας για να κάνουν ένα live, ενώ στο εξωτερικό κάποια ζώα σαν κι αυτούς κυκλοφορούν δίσκο, μου ερχεται τρέλα!

Η μουσική που παίζουν (τα πλήκτρα κυριαρχούν) σε στέλνει για χειμερία νάρκη μαζί με το μουσικό ενδιαφέρον που μπορεί να είχες - κάτι που δε συμφέρει καθόλου λόγω του καλοκαιρινού καιρού, εκτός αν είσαι εκκεντρική αρκούδα.

Δε θα το πρότεινα ούτε σε τρελαμένο goth-ά, καθώς ο παπάς της ενορίας μου ψέλνει καλύτερα από τον/την (αγνώστου φύλου, αν βλέπατε τη φωτογραφία, θα με καταλαβαίνατε) Cezara Berezovschi! Παίζουν ατμοσφαιρικό gothic σαν SISTERS OF MERCY, αλλά δε δείχνουν καθόλου έλεος στα ''καλομαθημένα'' αφτιά μας... Ε, λοιπόν, δε θα τους δείξω ούτε εγώ:


2