Πρέπει να με έχει πιάσει μια ανεξήγητη Γερμανοφιλία τον τελευταίο καιρό, χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί, μιας και όποιο άλμπουμ ακούσω από Γερμανούς στη γλώσσα τους, μου αφήνει καλές – το λιγότερο – εντυπώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και στο νέο και έκτο κατά σειρά άλμπουμ των LETZTE INSTANZ, “Wir sind gold”.
Αν και εμφανισιακά, με τη βοήθεια και της γλώσσας, παραπέμπουν σε σχήματα όπως οι RAMMSTEIN και KNORKATOR, η μουσική τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ωραία μίξη folk/crossover ήπιων τόνων και με βάση περισσότερο τη rock, παρά το metal, όπου δε φαίνεται και πουθενά στο άλμπουμ.
Έχοντας ακούσει μέχρι στιγμής μόνο το προηγούμενο άλμπουμ τους, “Ins licht”, η μπάντα «ψάχνεται» ακόμα περισσότερο. Αποβάλλει τα πιο industrial-οειδή στοιχεία, εμπλουτίζει τον ήχο της με όργανα όπως βιόλα και έγχορδα, χρησιμοποιεί όπου την «παίρνει» και μια σοπράνο και με βάση τη μελωδία και το συναίσθημα δημιουργεί ένα άλμπουμ 16 κομματιών που κάνουν τη μία ώρα διάρκειάς του, να περνά άνετα και χαλαρά.
Κουράζει λόγω της, κυρίως, αργής ταχύτητας και relax αίσθησης των κομματιών, όμως δεν παύει να είναι καλό και τίποτα παραπάνω. Τι κι αν η ηλεκτρική κιθάρα δεν έχει την τιμητική της…
6.5
