Η π...τσα και η βούρτσα! Τα μπλέξατε παλικάρια. Χάσατε το μέτρο ρε σεις. Σας σιχαίνομαι. Απλά, καθαρά και ξάστερα.

Γιατί οι περισσότερες ιταλικές μπάντες να είναι απαράδεκτες; Στον ακραίο ήχο λίγες ξεχωρίζουν και οι υπόλοιπες απλά παρασιτούν. Τι να πεις για τους κυρίους που ασχολούνται με το συμφωνικό black metal και δίνουν νέο νόημα στη λέξη «γελοίος». Όλα τα ψιψιψώνια του είδους είναι εδώ. Θες γυναικεία φωνητικά; Χώσε μάστορα. Θες βλάχικα πλήκτρα; Ο βουκώλος ο Γιάννης παίζει τα δικά του. Και για να σε τελειώσω όμορφε black μεταλλά. Πάρε και τους στίχους στα Ιταλικά. Ξέρω. Φτάνεις σε οργασμό με όλα αυτά. Σου αρέσει βιτσιόζε τύπε. Ναι. Και μένα. Κάλλιστα θα μπορούσα να ρίχνω οξύ στα χέρια μου και παράλληλα να αυνανίζομαι, αντί να ακούω την Malna(tt)κία τους. Το πέος μου λιώνει, καίγεται στα χέρια μου.

Αγόρι μου. Ετοιμάσου. Λίγο πριν τον πέμπτο οργασμό. Ρίξε μια ματιά στη φωτό που υπάρχει στο βιβλιαράκι. Μόνο για αυτό δώσε 15 ψωροευρώ για να πάρεις το CD. Αξίζει σου λέω. Πιο απαράδεκτους τύπους δύσκολα συναντάς. Βάψιμο με τέμπερα. Μπέρτες, καμπαρντίνες και πουστριλίκι. Έτοιμοι για ομοφυλοφιλικό όργιο με corpsepaint επένδυση. Υποκλίνομαι.

Αν και εσύ γουστάρεις δέρμα, ξύλο, φέτα, γκλίτσα και black metal τότε πάρε τους. Πάρε τους βαθιά. Μμμμμμμ... Μου αρέσει!


2