Μας παρουσίασαν το παρεάκι των PLANET ALLIANCE, ως μία all-star μπάντα που με τον ομώνυμο δίσκο τους θα έκαναν πάταγο στον χώρο του μελωδικού metal…
Τα εχέγγυα υπήρχαν, απο την στιγμή που βασικοί συνθέτες-προπονητές ήταν οι Mike Andersson (φωνητικά, CLOUDSCAPE) και Magnus Karlsson (κιθάρες, πλήκτρα, LAST TRIBE/STARBREAKER/ALLEN-LANDE). Αγοράσθηκαν και παίκτες μεγάλης αξίας, αφού κανένας δεν νομίζω να αμφισβητεί τους Bob Daisley (ex-OZZY OSBOURNE, GARY MOORE) και Magnus Rosén (HAMMERFALL) στο μπάσο και τον Anders Johansson (HAMMERFALL, ex-YNGWIE J. MALMSTEEN) στα drums. Η ομάδα όμως, δεν “έπαιξε μπάλα” αντίστοιχη της αξίας της και ο όρος “μουσική-καφενείο” ταιριάζει γάντι…
Δυστυχώς από την υπόθεση PLANET ALLIANCE λείπει το μουσικό όραμα και η όλη φάση μοιάζει με μια πολύ ωραία αρπαχτούλα που καθόλου δεν με συγκινεί. Ίσα-ίσα να γεμίζει το γήπεδο και από θέαμα τίποτα. Μελωδικό, riff-άτο, catchy metal με κλασικά ρεφραίν, πολύ κλασικές power αναφορές, πάρα πολύ κλασικά πλήκτρα και “κλάσαμε από τη κλασική” στεγνή παραγωγή…
Το έχω ξαναπεί. Εάν ήταν ντεμπούτο μιας μπάντας αποτελούμενη από πιτσιρικαρία, όλα αυτά θα ήταν πταίσματα. Αλλά τα παλικάρια είναι περασμένα “-άντα” και δεν λένε να βάλουνε μυαλό. Εάν δεν έχεις βρε καλέ μου να πεις κάτι καινούργιο, τί την θες την μπάντα;
Βρίσκω κάποια συμπαθητικά κομμάτια, όπως τα “Α Taste of Paradise”, “Divided We Stay” και “Digging Your Own Grave” χωρίς, βέβαια, να παρεκκλίνουν από αυτά που προλόγισα. Επενδύστε στα τελευταία album των WINGER ή των FAIR WARNING, τα οποία είναι απείρως καλύτερα.
5
