Το τρίτο solo album του Ty Tabor, κιθαρίστα των KINGS-X, είναι από αυτά τα album που δεν έχουν πραγματικά λόγο ύπαρξης. Και αυτό οφείλεται στην παρόμοια γεύση που έχει σε σχέση με τα βασική μπάντα του Tabor.

Το “Rocket Garden”, εκτός από 1-2 “διαφορετικές” στιγμές, θα μπορούσε να είναι άνετα ένα μέτριο KINGS-X album. Οι τρελαμένοι, είναι σίγουρο ότι θα βρουν τρανταχτές διαφορές και δεν τους αδικώ. Ο Ty απελευθερώνει με μεγαλύτερη ελευθερία τις BEATLES εμμονές του (ειδικά τα φωνητικά του είναι στα χνάρια των προαναφερθέντων, πιο πολύ από ποτέ), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ξεφεύγει ουσιαστικά από τον ήχο που τόσα χρόνια έχει κτίσει με τον παλιόφιλο του τον Dug Pinnick (συμμετέχει στα φωνητικά, όπως και ο Wally Farkas των GALACTIC COWBOYS).

Μετά τα πρώτα τέσσερα κομμάτια, ουσιαστικά το album λαμβάνει τέλος. Δυστυχώς οι συνθέσεις είναι βαρετές, υποτονικές και απαγορευτικές για συνεχή ενασχόληση. Ακόμα και τα πιο πειραματικά κομμάτια, όπως το “I Know What I’m Missing”, μου φαντάζουν ασύνδετα και διόλου ευχάριστα. Παραφωνία και ο ήχος (την παραγωγή έκανε ο ίδιος ο Ty), ο οποίος άλλοτε υπερβολικά ψηφιακός και άλλοτε αδικαιολόγητα βρώμικος, δεν δίνει την εντύπωση επαγγελματικής προσέγγισης. Τσεκάρετε το “Stalker”, το εναρκτήριο “Ride” και το “Play”, τα οποία ενώ δεν διαφοροποιούνται τρομερά, στέκουν μόνα σε ένα μπαράζ μέτριων συνθέσεων.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτό το album είναι μια μικρή απογοήτευση και δεν εκπλήσσομαι καθόλου για αυτό, διότι κάτι τέτοιες φόλες, τις μυρίζομαι από μακριά (σ.Α. λαγωνικό μου εσύ!)…


4