Δηλώνω τεράστιος οπαδός των Σουηδών THE QUILL από τα πρώτα κιόλας album τους (“The Quill” και “Silver Haze”), τα οποίο παρά το ακατέργαστο υλικό τους, περιλάμβαναν όλα τα στοιχεία που οδήγησαν την μπάντα στο να κυκλοφορήσει το αριστούργημα “Voodoo Caravan”. Ακολούθησε το καλό αλλά κατώτερο “Hooray…It’s a Deathtrip!” και φέτος το “In Triumph” κυκλοφορεί σε μια χρονιά hard rock ανομβρίας που δυστυχώς δεν έχουμε ακούσει κάτι που να μας κάνει να αναθαρρήσουμε (ίσως μόνο το ντεμπούτο των WOLFMOTHER να αποτελεί εξαίρεση).

Μην μου πείτε ότι δεν έχετε 12 Ευρώ (κάπου το είδα πολύ φτηνό…) για να αγοράσετε τον καλύτερο φετινό hard rock δίσκο;;; Η μπάντα αφού ξεπέρασε με τον καλύτερο τρόπο την απόφαση του Roger Nilsson (ex- SPIRITUAL BEGGARS, FIREBIRD) να αποχωρήσει, προσέλαβε τον Robert Triches (όχι katsares…), και έγραψε το album που ίσως της δώσει αυτό που της αξίζει. Αλλά επειδή το ξέρω το “όνειρο”, θυμηθείτε με… Σε λίγα χρονάκια θα τους βάζουμε σε λίστες με τις πιο αδικοχαμένες μπάντες του χώρου.

Σύγχρονος και ογκώδης ήχος αντάξιος αυτού των SPIRITUAL BEGGARS, low tempo ανατολίτικες μελωδίες, groovάτα ξεσπάσματα, ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα, αξεπέραστα φωνητικά από τον Magnus Ekwall (δεν είναι τυχαίο που ο A. Lucassen τον είχε τραγουδιστή στους AYREON στο “The Human Equation” album) και γνήσια Aμερικάνικη αλήτικη μαγκιά. Αυτά είναι τα συστατικά του “In Triumph” και μάλλον λίγα λέω… Και μόνο το γεγονός ότι ανακατεύουν την εμπορικότητα των SOUNDGARDEN με την ψυχεδέλεια των πρώιμων MONSTER MAGNET (έχουν κάνει και κοινή Eυρωπαϊκή περιοδεία άλλωστε το 2004) και την doom αισθητική των ομοεθνών KRUX, μάλλον θα πρέπει να σας κάνει να αναρωτιέστε γιατί δεν έχετε ακούσει αυτή τη μπάντα…

Εάν το “Voodoo Caravan” παίρνει 9, αυτό παίρνει τουλάχιστον…


8.5