Πάνω από 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του αριστουργηματικού ντεμπούτου “Morbid Tales” και σχεδόν 15 από το κύκνειο άσμα τους, “Parched with Thirst am I and Dying”, οι Ελβετο-Αμερικάνοι CELTIC FROST (ή τα δύο τρίτα αυτών τέλος πάντων μιας που ο Reed St. Mark αποτελεί παρελθόν για την μπάντα) δείχνουν να το… “έχουν” ακόμη. Το κρίσιμο ερώτημα είναι “Το έχουν ακόμη ή τώρα είναι που πραγματικά το έχουν;”.

Ναι καλά καταλάβατε… Το “Monotheist” θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει τον θρόνο της καλύτερης FROST κυκλοφορίας ever και πιστεύω δεν είμαι ο μοναδικός που θα αντιληφθεί κάτι τέτοιο…

Σίγουρα κάποιοι από εσάς έχετε ήδη αρχίσει να απορείτε σχετικά με το τί το τόσο σπουδαίο και καινοτόμο μουσικά περιλαμβάνει η παρούσα κυκλοφορία ώστε να με κάνει να παραληρώ. Η απάντηση κρύβεται σε κάτι τόσο απλό όσο το ότι οι CELTIC FROST είναι και πάλι εδώ, εξίσου αυθεντικοί, σκοτεινοί και μονολιθικοί με το παρελθόν χωρίς όμως να σου δίνουν την αίσθηση του ξεπερασμένου και της “παλιατζούρας”.

Πιο κοντά ίσως ηχητικά στο “Into The Pandemonium” album του 1987, το “Monotheist” δεν θα δυσκολευτεί να αφήσει άπαντες μαλάκες με την προαναφερθείσα αυθεντικότητά του και όλα τα φυσικά επακόλουθα αυτής: Drone κιθάρες, αγριογκαρίλες, μιλητά φωνητικά με υφή ψαλμωδιών, μπάσσο τρακτέρ, και ένα drumming που αντάξιό του δεν είχε μάλλον την τύχη να γνωρίσει το παρελθόν της μπάντας. O Tom Gabriel Warrior είναι εδώ αν και νομίζω πως αυτό το είπαμε ήδη…

Η άψογη παραγωγή της οποίας έχει επιμεληθεί η ίδια η μπάντα με την πολύτιμη βοήθεια του Σουηδού –guru πλέον- Pete Tagtgren (HYPOCRISY, DIMMU BORGIR, IMMORTAL και ένα σωρό άλλα), φυσικά δίνει στο όλο σύνολο ένα ακόμη πάτημα για την άνοδο προς την τελειότητα και στον ακροατή ένα ακόμη ακουστικό/βιωματικό ερέθισμα αντάξιο των προσδοκιών του από τους γεννήτορες των μισών ειδών του ακραίου ήχου.

Νομίζω πως ήδη είπαμε αρκετά… Αγοράστε το!


9