Τελικά η Δανία βγάζει καλό πράγμα! Μετά τους MERCENARY και τους BEYOND TWILIGHT, ξεπετάχτηκαν και οι άσημοι PYRAMAZE. Κινούνται βέβαια σε πιο power διαδρομές, αλλά ιδιαίτερα εμπλουτισμένες με “καλές” συνήθειες progressive σχημάτων. Φανταστείτε τις τελευταίες δουλειές των ANGRA (“Rebirth” και “Temple of Shadows”), αλλά και την προοδευτικότητα των KAMELOT, MASTERPLAN σε μικρές δόσεις. Δυστυχώς, όμως, το μόλις δεύτερο album τους, ονόματι “Legend Of The Bone Carver” δεν καταπλήσσει, αφού διστάζει να ξεπεράσει τα τετριμμένα και να αφεθεί στα πειραματικά καλέσματα.
Στηριζόμενο κατά μεγάλο ποσοστό στις ρυθμικές κιθάρες, η μπάντα κάνει το λάθος να “πνίξει” τις καλές ιδέες της - όπως μελωδικά περάσματα που γίνονται είτε με χρήση solo πλήκτρων, είτε με κάποιες υπέροχες φωνητικές γραμμές, είτε με βιρτουόζικες MAIDEN-ικές δισολίες - σε ένα χείμαρρο αδιάφορων riffs που έχω βαρεθεί πια να τα ακούω παρόμοια σε κάθε νέα μπάντα. Παρόλη την ανόητη βαβούρα, σχεδόν σε κάθε κομμάτι θα βρείτε κάτι που θα σας τραβήξει την προσοχή, ενώ κάποιοι (μικρότερης ηλικίας φίλοι μας) ίσως κολλήσουν για αρκετό καιρό με τον ενθουσιασμό των PYRAMAZE. Μπορείτε και να τσεκάρετε το κομμάτι “Souls In Pain” εδώ, ώστε να διαπιστώσετε την πολύ καλή δουλεία των Δανών τόσο στον ηχητικό, όσο και στον συνθετικό τομέα.
Αυτός που σίγουρα αξίζει ένα (και βάλε) extra credit είναι ο τραγουδιστής της μπάντας, Lance King (έχει κάνει τα φωνητικά στα 3 πρώτα albums των BALANCE OF POWER, πριν πάρει την θέση του ο John Koutselinis), που παίζει κάπου ανάμεσα στην hard-rock αισθαντικότητα του Lande και τις υψίφωνες ικανότητες του Matos. Εύγε!
Σ.Σ: Το concept του δίσκου ας μείνει ασχολίαστο, διότι έχω βαρεθεί πια τις συνεχείς μάχες μεταξύ Κάλου και Κακού… Ο ΤΟΝΟΣ ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ ΤΥΧΑΙΑ ΛΑΘΟΣ
7
