Τι θα λέγατε για μια δόση χριστιανικού hard rock;;; Ηρεμήστε, δεν αναφέρομαι στον νέο δίσκων των παπα-ροκάδων ή κάτι παρόμοιο. Οι LIBERTY N’ JUSTICE είναι το πνευματικό τέκνο του Justin Murr, ο οποίος εδώ και αρκετά χρόνια εμμένει στην μουσική “σταυροφορία” του, φτάνοντας αισίως στον 6ο δίσκο, ονόματι “Soundtrack of a Soul”. Ενώ ξεκίνησε ως full μπάντα, στις 2 τελευταίες προσπάθειες του, στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε άλλους “χριστιανούς” guests, όπως οι Sebastian Bach (SKID ROW), Tony Harnell (TNT), Ted Poley (DANGER DANGER), Tommy Denander (RADIOACTIVE), Mickey Dee (MOTORHEAD), Harry Hess (HAREM SCREM) και άλλοι πολλοί. Παρότι θυσιάζει την ομοιογένεια και την συνοχή του δίσκου, καταφέρνει πολύ άνετα να κερδίσει τον ακροατή, με το ευθυτενές, βρώμικο hard rock του.
Θα διακρίνεται έντονες αναφορές σε SKID ROW, GUNS N’ ROSES, SCORPIONS (εποχής “Loverdrive”), αλλά και πιο σύγχρονα πράγματα όπως NICKELBACK και STONE TEMPLE PILOTS. Το album χαρακτηρίζεται από groove made in U.S.A και πιασάρικα riff-άκια (“Show Me The Way”, “Kings of Hollywood”, “Grenade”), που θα κάνουν ακόμα και το σκήνωμα του Βησσαρίωνα να SHAKE SOME ASS… (ΘΑΥΜΑ!!!).
Υπάρχουν και κάποιες πιο ήπιες-αισθαντικές στιγμές (“Make Believe”, “Up That Hill”, “If the World Could Be Mine”), με πιάνο, ακουστικές κιθάρες και “ψηλά” φωνητικά που αποφεύγουν το κακό συναπάντημα με το γούστο μου, οπότε όλα καλά…
Με παραγωγή αντάξια των συνθέσεων (στα “Another Nail” και “Killer Grin” μιλάμε για επίπεδο demo) και την απουσία κάποιων αδιάφορων κομματιών (που έχουν ξαναπαιχτεί με διαφορετικό τίτλο από μερικά εκατομμύρια μπάντες), σας το ορκίζομαι θα πήγαινα να ανάψω λαμπάδα στον Ύψιστο για πάρτη τους…
7.5
